اثربخشی فراشناخت‌درمانی بر اضطراب و بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

مقدمه: اختلال اضطراب فراگیر زندگی فردی، اجتماعی و شغلی بیماران را با آسیب مواجه می‌سازد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فراشناخت‌درمانی بر اضطراب و بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمام افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1396 بود. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری غیراحتمالی هدفمند و گمارش تصادفی استفاده شد. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در گروه‌‌های آزمایش و گواه، گروه­ آزمایش مداخلات درمانی را طی سه ماه به صورت هفته­ای یک جلسه 90 دقیقه­ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزر و همکاران، 2006)، پرسشنامه اضطراب (بک، اپستین، براون و استیر، 1988)، پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی (ریف، 1980) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که فراشناخت‌درمانی بر اضطراب و بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر موثر بوده است (p <0.001). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش اضطراب و بهبود بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر شود. نتیجه‌گیری: مطابق با یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که فراشناخت‌درمانی روشی کارآمد در جهت کاهش اضطراب و بهبود بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به شمار می‌رود و می‌توان از این درمان برای بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بهره برد.

Keywords:

فراشناخت‌درمانی , اضطراب , بهزیستی روان‌شناختی , اضطراب فراگیر