مهناز پروازی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری)

مناطق ساحلی از پربار ترین و پویا ترین منابع اکولوژیکی و بستر فعالیت های عظیم اقتصادی و اجتماعی در جهان به شمار می رودند.منابع ارزشمند اکولوژیکی،تنوع زیستی و ذخایر سرشار نفت و گاز و فعالیتهای عظیم اقتصادی را به یکی از حساس ترین و ارزشمند ترین مناطق در جهان تبدیل نموده است.در طی دهه های اخیر بهره برداری نا درست از این منابع ارزشمند اغلب مناطق ساحلی جهان را با وضعیتی بحرانی و خطرناک مواجه ساخته،به گونه ای که فشار های وارده بر آن ها بسیار بیشتر از ظرفیت تحمل زیست محیطی آن هاست.به دنبال افزایش جمعیت و فشار بر روی منابع طبیعی،مسئله گردشگری نیز اثرات نا مطلوبی بر محیط زیست بر جا می گذارد.مسائلی از قبیل فرسایش خاک،تغییرات خط ساحلی،نابودی زیستگاههای ساحلی،خشک شدگی یا آلودگی آبهای زیر زمینی و به خطر افتادن بهداشت و سلامتی ناشی از شبکه های نا کافی دفع زباله و فاضلاب،جوامع انسانی را تهدید می کند.اما بهترین راه برای حل این مشکلات،توسعه پایدار گردشگری می باشد.توسعه پایدار گردشگری بعنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می شود .به طریق که بتوان نیاز های اقتصادی و اجتماعی را بر آورده ساخت و همگنی فرهنگی و سیستم های حفاظت زندگی را همراه با افزایش عدالت و مساوات در توسعه،بهبود کیفیت زندگی جوامع و بوجود آوردن کیفیت برتر محیط زیست ایجاد کرد بنابراین بهبود مدیریت زیست محیطی تسهیلات گردشگری برای کاهش آسیبهای آن گام اول جهت نیل به اهداف توسعه پایدار گردشگری می باشد.در مقاله حاضر،سعی بر این است تا اثرات زیست محیطی مثبت و منفی گردشگری در سواحل خلیج فارس بررسی شده و راهکارهایی برای حذف یا کاهش اثرات منفی ارائه شود.

محیط زیست،گردشگری ساحلی،توسعه پایدار