مطالعه تأثیر هوش معنوی بر اثربخشی گروهی (مورد مطالعه: سرپرستان هیأت‎های زیارتی شهر مشهد)

آن هوشی را که متناسب با باورها، هنجارها و ارزش هایی که در فعالیت های روزمره بر عهده می گیریم و بر زندگی اجتماعی اثربخش است، هوش معنوی می نامند. اثربخشی یکی از مقولات مهم در زندگی فردی و اجتماعی و هوش معنوی از جمله عوامل مؤثر بر آن است. هدف از تحقیق حاضر مطالعه تأثیر هوش معنوی سرپرستان بر اثربخشی گروهی هیأت‏های مذهبی زیارتی است. روش شناسی این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی بوده، ابزار تحقیق پرسشنامه استاندارد شده فریدمن و یاربراق (1985) در خصوص متغیر اثربخشی و پرسشنامه کینگ (2008) برای متغیر هوش معنوی بوده است، میزان آلفای سؤالات اثربخشی و هوش معنوی هر کدام برابر با (83/0) بدست آمده است. جامعه مورد مطالعه سرپرستان هیأت مذهبی شهر مشهد در ایام عزاداری محرم و صفر بوده که بر اساس جدول مورگان حجم نمونه برابر با 360 نفر مبتنی بر شیوه تصادفی ساده انتخاب شده اند. یافته ها براساس نرم افزار SPSS مبتنی بر آماره های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که میانگین هوش معنوی سرپرستان (15/3) و میانگین اثربخشی گروهی در بین جامعه مورد مطالعه (23/3) بوده است. از بین مؤلفه های هوش معنوی به ترتیب تفکر انتقادی وجودی (456/0)، ایجاد معنای شخصی (526/0) و توسعه موقعیت هوشیاری (502/0) بر اثربخشی گروهی تأثیر معناداری داشته است در حالی که آگاهی متعالی بر اثر بخشی گروهی تأثیر معناداری نداشته است. نتایج رگرسیون نشان می دهد که از بین مؤلفه های هوش معنوی مؤلفه ایجاد معنا با (324/0) بیشترین تأثیر را بر اثربخشی گروهی دارد. در نهایت هوش معنوی با (36%) می تواند به تبیین اثربخشی گروهی سرپرستان هیأت مذهبی مؤثر باشد. The Impact of Spiritual intelligence on Gregarious Eeffectiveness of (case study: Pilgrimage supervisors of Mashhad City) Abstract Spiritual intelligence is defined as what is in life and proportionate to the beliefs, norms, beliefs, and values that we embody in our daily activities that are effective in social life. Effectiveness is one of the most important issues in personal and social life and one of the factors affecting it is spiritual intelligence. The purpose of this study was to study the effect of supervisors’ spiritual intelligence on the effectiveness of the group of boards Religious is a pilgrimage. the methodology of this research was descriptive and correlational. The research tool was a standardized questionnaire which was used for the effective variable of the standardized questionnaire by Farid Ian and Yarabraq (1985) and for the spiritual intelligence variable from the King Questionnaire (2008). The Cronbach alpha for effectiveness and spiritual intelligence questionnaire was equal to (0.83). The population studied was supervisors the religious delegation, which is based on the Morgan table, has a sample size of 360 people, based on simple random sampling method of data collection. The results show that the mean of spiritual intelligence of supervisors (3.15) and the mean of group effectiveness was (3.23). Among the components of spiritual intelligence, respectively, existential critical thinking (0.456), personal meaning creation (0.526), and development of consciousness position (0.502) had a significant effect on group effectiveness, while transcendental awareness had not a significant effect on effectiveness. The regression results show that among the components of spiritual intelligence, meaning making component (0.324) has the most effect on group effectiveness. Finally, spiritual intelligence (36%) can be effective in explaining group effectiveness of religious leaders. Key words: group effectiveness, spirituals intelligence of the Supervisors, religious pilgrimage groups

Keywords:

اثربخشی گروهی , هوش معنوی سرپرستان , هیأت‏های مذهبی زیارتی