کاهش حداکثر عمق آبشستگی پایین دست سرریز جام پرتابی از طریق بهینه یابی هندسه سرریز(مطالعه مورد سرریز سد مخزنی آزاد کردستان)

کارایی حوضچه پرتابی، علاوه بر کیفیت ناحیه­ای که جریان با آن برخورد می­کند به ارتفاع سقوط جت، زاویه پرتاب جریان آب، عمق پایاب و غلظت جت بستگی دارد. با افزایش ارتفاع سقوط جت، سرعت سقوط بیشتر و در نتیجه اندازه ­حرکت تخریب بیشتر خواهد بود. هرچه عمق پایاب بیشتر باشد، انرژی جت نفوذی بیشتر مستهلک خواهد شد. چناچه ناحیه برخورد ویژگی­های متفاوت با آنچه در طراحی در نظر گرفته شده داشته باشد، ممکن است (پدیده آبشستگی) به وارد شدن خسارت­هایی به سازه سد منجر شود. به این منظور در این تحقیق از قابلیت سیستم استنتاج فازی و الگوریتم تکامل تفاضلی جهت بهینه کردن هندسه سرریز جام پرتابی در جهت کاهش عمق آبشستگی پایین دست جت پرداخته شد. برای ساخت سیستم استنتاج فازی و سپس محاسبه عمق آبشستگی بر پایه الگوهای ورودی-خروجی در دسترس، از مدل سیستم استنتاج فازی- عصبی ANFIS استفاده گردید. ابتدا در مدل ANFIS به آموزش داده های ورودی و خروجی  با استفاده از داده‌های آزمایشگاهی پرداخته شد است. در نهایت با بکارگیری الگوریتم تکامل تفاضلی و با استفاده از خروجی مدل ANFIS به بهینه یابی هندسه سرریز جامی پرتابی با تعریف تابع هدف کمینه سازی عمق حفره آبشستگی در پایین دست سرریز جام پرتابی پرداخته شد.

Keywords:

Flip Bucket Spillway , Optimization of Spillway Geometry , Dimensions of scour hole , ANFIS , Differential Evolution Algorithm. , سرریز جام پرتابی , بهینه‌یابی هندسه سرریز , ابعاد حفره آبشستگی , مدل فازی-عصبی , الگوریتم تکامل تفاضلی.