محمد حب وطن - کارشناس ارشد گروه تخصیص آب، دفتر برنامه ریزی کلان آب و آبفا- وزارت نیرو
شمیلا فیروزمنش - کارشناس منابع آب، شرکت توسعه سیاحان ایران

منابع آب حاصل از تصفیه فاضلاب شهری معمولاً از دو مزیت نسبی برخوردار است: اول اینکه عموماً متاثر از خشکسالی ها نبوده و منبع مطمئنی محسوب می شود؛ دوم اینکه می تواند جایگزین منابع جدیدی باشد که می بایست از طریق احداث سد یا تاسیسات انتقال آب با صرف هزینه زیاد و خسارت های زیست محیطی استحصال شود. استفاده مجدد از این منابع در اغلب کشورها و نیز ایران عمدتاً در بخش کشاورزی معمول بوده و هست، با اینحال با توجه به اجرای تصفیه خانه فاضلاب در اغلب شهرهای بزرگ کشور از یکسو و افت شدید سطح آب زیرزمینی در اغلب دشت های همجوار با این شهرهای بزرگ از سوی دیگر و نیز با توجه به نبود آب سطحی کافی در دشت های بزرگ کشور، استفاده از این منابع بازیافتی و تخصیص آنها به تغذیه مصنوعی و تعادل بخشی آبخوان ها یک ضرورت در مدیریت آب محسوب می شود. در این مطالعه، روش های مختلف تغذیه مصنوعی بوسیله فاضلاب تصفیه شده و محدودیت ها و مزیت های هر یک مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت یک روش جایگزین که می توان تغذیه مصنوعی مجازی به آن اطلاق کرد، معرفی شده است. همچنین به عنوان نمونه، بهره گیری از فاضلاب شهر یزد برای تغذیه مصنوعی و تعادل بخشی دشت ممنوعه یزد- اردکان به دو روش شامل چاه تزریق(injection wellو روش جایگزین پیشنهادی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. بررسی های اولیه نشان می دهد که روش جایگزین با توج ه به اینکه نیازی به اجرا، بهره برداری و نگهداری از تاسیسات تغذیه مصنوعی در آن نیست و محدودیت های کیفی مربوط به استفاده از فاضلاب برای تغذیه مصنوعی در آن منتفی است، بلحاظ فنی و اقتصادی از مزیت نسبی برخوردار است؛ با اینحال محدودیت هایی نیز از قبیل توجیه پذیری اجتماعی دارد که در آخر پیشنهادهایی برای رفع آن ارائه شده است

فاضلاب تصفیه شده، استفاده مجدد آب، تغذیه مصنوعی، تعادل بخشی آبخوان