اثر نسبت های پتاسیم به نیتروژن و بسترهای کشت بر برخی شاخص های رشد رویشی گیاه فلفل دلمه ای در شرایط گلخانه

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 636

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PDCONF07_225

تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1399

Abstract:

کوکوپیت یکی از رایج ترین بسترهای آلی در کشت بدون خاک در گلخانه ها می باشد. به دلیل افزایش هزینه های واردات کوکوپیت تحقیقات برای معرفی بستر آلی جایگزین کوکوپیت در بسترهای کشت بدون خاک اهمیت زیادی دارد. باگاس و نی پیت به عنوان بخشی از ضایعات نیشکر از مهمترین مواد آلی هستند که در کشت و صنعت های نیشکر استان خوزستان وجود دارند و امکان استفاده از آنها به عنوان بستر کاشت باید مورد توجه قرار گیرد. با توجه به اینکه ترکیبات تشکیل دهنده محلول غذایی بسته به ماهیت فیزیکی و شیمیایی بستر کاشت تغییر می یابد، تغییر مقدار عناصر شیمیایی موجود در محلول غذایی نیز به عنوان یکی از پارامترهای مرتبط با بستر کاشت اهمیت دارد. در آزمایش حاضر اثر تیمارهای بستر کاشت کوکوپیت + پرلیت (۵۰+۵۰)،و نی پیت + پرلیت (۵۰+۵۰) و کوکوپیت + نی پیت + پرلیت (۵۰+۲۵+۲۵) و نسبت های مختلف نیتروژن به پتاسیم در محلول غذایی (۱۰۱، ۲۰۱ و ۱۰۱/ ۵ ) بر برخی شاخص های رشد رویشی گیاهان فلفل دلمه رقم ور گاسا در شرایط گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند برهمکنش اثرات تیمارهای بستر کاشت و نسبت نیتروژن به پتاسیم در محلول غذایی بر وزن مخصوص برگ (وزن خشک برگ سطح برگ)، شاخص سبزینگی برگ (شاخص SPAD) و نسبت وزن خشک ریشه به شاخساره معنی دار بود. اثر بستر کاشت بر وزن تر و خشک برگ معنی دار بود و افزودن نی پیت به بستر کاشت موجب کاهش معنی دار وزن تر و خشک برگ در مقایسه با تیمار کوکوپیت - پرلیت شد. کاربرد نیتروژن به پتاسیم در نسبت ۲۰۱ موجب افزایش معنی دار طول ریشه های جانبی و کاربرد نیتروژن به پتاسیم در نسبت ۱ : ۱ موجب افزایش معنی دار ارتفاع گیاه فلفل دلمه نسبت به سایر تیمارهای نسبت نیتروژن به پتاسیم در محلول غذایی شد. افزایش نسبت نیتروژن به پتاسیم در محلول غذایی موجب کاهش معنی دار وزن تر و خشک شاخساره گیاهان فلفل دلمه شد. نتایج این تحقیق نشان داد افزودن نی پیت به بستر کاشت موجب کاهش معنی دار شاخص های رشد رویشی گیاهان فلفل دلمه گردید. این موضوع می تواند در رابطه با انتقال مواد کربوهیدراتی بین منبع و مقصد در گیاه فلفل دلمه و رقابت بین بخش رویشی و میوه های در حال رشد مورد استفاده قرار گیرد. هم چنین لازم است در مطالعات بعدی مربوط به افزودن نی پیت به محیط کشت بدون خاک، تاثیر میزان نیتروژن محلول غذایی بر رشد گیاه فلفل دلمه در بستر نی پیت مورد توجه قرار گیرد.

Authors

فاطمه باجورند

دانشجوی کارشناسی ارشد باغبانی، گروه علوم باغبانی، دانشگاه شهید چمران اهواز

سیدعبداله افتخاری

دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشگاه شهید چمران اهواز

رضا صالحی محمدی

استادیار گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران- کرج

مختار حیدری

دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، خوزستان