طراحی مدل حکمرانی شبکه‎ای در شهرداری تهران

چکیده: پژوهش حاضر، به طراحی مدل حکمرانی شبکه‌ای در شهرداری تهران می‌پردازد. این پژوهش از لحاظ هدف، توسعه‌ای و از لحاظ نوع روش، توصیفی- اکتشافی است. جهت گردآوری داده‌های کیفی، از ابزار مصاحبه استفاده شده است. مشارکت‌کنندگان در این پژوهش، مدیران و مسئولین شهرداری تهران، پیمانکاران و اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها با سابقه فعالیت در شهرداری هستند. جهت طراحی الگوی حکمرانی شبکه‌ای در شهرداری تهران، از نظریه‌پردازی داده‌بنیان با رویکرد استراوس و کوربین استفاده شده است. بر اساس نتایج کدگذاری باز و محوری، عوامل علیّ مؤثر بر حکمرانی شبکه‌ای؛ شامل فرهنگ مشارکت، قدرت‌های سیاسی، قوانین بالادستی و تشکل‌های مردمی می‌باشد. همچنین عوامل زمینه‌ای مؤثر بر حکمرانی شبکه‌ای؛ شامل زیرساخت‌های فرهنگی، زیرساخت‌های قانونی، اعتمادسازی، حمایت‌های دولت، آموزش‌های رفتاری، ظرفیت‌های تیمی و زیرساخت‌های شبکه‌سازی می‌شوند. عوامل مداخله‌گر؛ شامل موانع مدیریتی، موانع فرهنگی و اجتماعی، موانع سازمانی، معضلات راهبردی و قانونی هستند. راهبردهای حکمرانی شبکه‌ای؛ شامل توسعه کانال‌های اطلاعات و پویش محیطی، تقویت زیرساخت‌های تحقیق و توسعه، توسعه شبکه‌های همکاری جهت ارزیابی و انتخاب طرح‌ها، برون‌سپاری و توسعه مشارکت‌های شهروندی در تصمیم‌گیری‌ها می‌باشد. پیامدهای حکمرانی شبکه‌ای نیز شامل کارآمدی اقتصادی، توسعه استراتژیک خدمات شهری و اثربخشی سازمانی می‌باشند.

Keywords:

Governance , Network Governance , Tehran Municipality , Data Theory , Economic Efficiency , حکمرانی , حکمرانی شبکه‌ای , شهرداری تهران , نظریه داده‌بنیاد , کارآمدی اقتصادی