حسین شجاعی فرح آبادی - Tarbiat Modares University
حسن اصیلیان مهابادی - Tarbiat Modares University
علی خوانین - Tarbiat Modares University
مهدی عباس زاده - Tarbiat Modares University

مقدمه: یکی از فاکتور هایی که در میزان راندمان حذف و جذب آلاینده ها تاثیر دارد، میزان سطح بستر است. امروزه استفاده از بستر هایی کربن فعال، زئولیت های مصنوعی نظیر Y  و ZSM-5 به دلیل دارا بودن سطح زیاد از کارایی خوبی برخوردار می باشند. در این مطالعه به اصلاح دیاتومیت با استفاده از فرایندهای شیمیایی و حرارتی جهت افزایش سطح بستر و همچنین میزان ظرفیت جذب پرداخته شد. روش پژوهش:  نمونه خام دیاتومیت بعد از شستشو با آب مقطر، با محلول 1 مولار اسیدکلریدریک طی دو مرحله 6 ساعته تحت دمای ° C 70  پالایش و درنهایت در دمای ° C 750 به مدت 4 ساعت کلسینه و در نهایت مشخصه‌های آن نظیر مساحت سطح ویژه، توزیع منافذ، ایزوترم جذب-واجذب و میزان ظرفیت جذب آن با عبورآلاینده تولوئن از آن مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: پالایش اسیدی موجب افزایش 2/2 برابری مساحت سطح ویژه، نسبت به نمونه‌ای که تنها با آب دیونیزه شسته شده، داشت و همچنین میزان  SiO2 به 88/16% رسید. با کلسینه کردن نمونه سطح ویژه 16/4% کاهش داشته و ساختار کریستالی افزایش یافت. نتایج XRF و XRD  نشان داد که بیشترین ترکیب ساختار دیاتومیت به ترتیب کریستوبالیت، کوارتز و فلدسپار بوده و همچنین میزان ظرفیت جذب در نقطه شکست و اشباع بعد از اصلاح به ترتیب 131% و 97% افزایش‌یافت. نتیجه‌گیری: اگرچه با اصلاح دیاتومیت با اسید و کلسینه کردن در دمای  ° C 750، میزان سطح بستر و همچنین ظرفیت جذب آن افزایش یافت ولی در مقایسه با بستر های موجود نظیر کربن فعال و انواع زئولیت سنتزی افزایش چشم گیری نداشته و مطالعه بیشتری را می طلبد.

Diatomite, hydrochloric acid, heat treatment, specific surface, adsorption, دیاتومیت, اسیدکلریدریک, اصلاح حرارتی, سطح ویژه, جذب