ابزار اقتصادی : کاربردها و محدودیتهای آن در افزایش کارایی آب

افزایش روزافزون هزینههای فراهم کردن آب، افزایش تقاضا، خشکسالیها، تهدیدهای آینده و ناپایداریهایی که به دنبال آنها وجود دارد، دولتها را به فکر واداشته است که به دنبال راهکارهایی برای کاهش مصرف، استفاده کارا و در نتیجه ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضا درحوضهها باشند. تمام تلاشهایی که تاکنون برای ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضا انجام گرفته است، در زمینه افزایش عرضه آب به روشهای مختلف بوده است و کمتر در جهت مدیریت و کاهش مصرف آب گامی برداشته شده است. یکی از راهکارهایی که میتواند برای رسیدن به این اهداف به ما کمک کند ، است فاده از ابزارهای اقتصادیاست. همواره مصرفکنندهها نسبت به مسائل اقتصادی حساس بوده و نسبت به تغییر هزینهها و قیمت ها عکس العمل نشان میدهند. در تئوری، متخصصین اقتصاد براین باورند که بازارهای آب و قیمتگذاریمیتواند به تخصیص کارا و صرفه جویی در مصرف آب کمک کند. همچنین این ابزار میتواند یک عامل محرک برای گسترش تکنولوژیهای جدید در روشهای آبیاری باشد. هزینههای غالبی که برای آب وجود دارد شامل هزینههای فراهم کردن آب و فرصت میباشد که در تعرفه آب باید در نظر گرفته شوند. همواره در تمامی مسائل از جمله این مساله محدودیتهایی برای کاربرد تئوری ابزار اقتصادی در عمل وجود دارد. آب یکی از نیازهای ضروری برای همه در یک جامعه تلقی شده وچون همواره یک نهاده قابل دسترسی در اکثر مناطق بوده، تعریف قوانین برای ایجاد محدودیت در مصرف، مشکل به نظر می رسد. از طرفی آب یکی از نهادههایی است که در اکثر بخش ها استفاده میشود و بسیار پرکاربرد است و جایگزینی برای آن وجود ندارد. آنچه مسلم است استفاده از ابزار های اقتصادی ضروری است و مدیریت حوضههای آبریز برای پایداری و کنترل مصرف بدون این ابزار غیر ممکن می باشد . بنابراین لازم است که ابزار به خوبی شناخته شده وبا توجه به محدودیت های موجود برای هر ناحیه مناسبترین آن انتخاب شود

Keywords:

ابزار اقتصادی , هزینه فرصت , هزینه فراهم آب , بازار