همبستگی هوش معنوی و صلاحیت بالینی دانشجویان اتاق عمل و هوشبری دانشگاه علوم پزشکی همدان

سابقه و هدف: جهت ارائه مراقبت های اثربخش و صحیح به بیماران، داشتن صلاحیت بالینی الزامی می باشد. به همین منظور یافتن مولفه های موثر بر صلاحیت بالینی و ارتقاء آن اهمیت بالایی دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین همبستگی هوش معنوی و صلاحیت بالینی در دانشجویان اتاق عمل و هوشبری دانشگاه علوم پزشکی همدان طراحی و اجرا گردید. مواد و روش‌‌ها: این پژوهش توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی بود که بر روی 107 نفر از دانشجویان ترم 4 و 6 رشته اتاق عمل و هوشبری دانشکده پیراپزشکی همدان در سال 1397 انجام شد. نمونه گیری به روش سرشماری انجام شد. ارزیابی دانشجویان با استفاده از پرسشنامه های هوش معنوی کازدین و همکاران (1986) و پرسشنامه ارزیابی صلاحیت بالینی لیو و همکاران (2009) انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی و تی تست استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که 50/46 درصد از دانشجویان، دارای نمره هوش معنوی بیشتر از میانگین (محدوده خوب) و 49/54 درصد از دانشجویان، دارای نمره کمتر از میانگین (محدوده متوسط)  بودند. همچنین 55/14 درصد از دانشجویان، دارای نمره صلاحیت بالینی بالاتر از میانگین (محدوده خوب) و 44/86 درصد دارای نمره کمتر از میانگین (محدوده متوسط) بودند. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد، بین همبستگی هوش معنوی دانشجویان و صلاحیت بالینی آن ها همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (0/047

صلاحیت بالینی و هوش معنوی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. مدیران آموزش می توانند با توجه به آموزش مهارت های هوش معنوی سبب ارتقاء صلاحیت بالینی دانشجویان گردند. همچنین به دلیل اهمیت بالای صلاحیت بالینی در حیطه اتاق عمل لزوم انجام این پژوهش با جامعه آماری بالاتر حائز اهمیت می باشد.

Keywords:

Anesthesia , Clinical Competency , Operating Room , Spiritual Intelligence , Student , اتاق عمل , دانشجو , صلاحیت بالینی , هوشبری , هوش معنوی