متین یوسفی مریدانی - MSc, Department of Psychology, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Mohaghegh Ardabili University
حسین فلاحیان - Instructor, Department of Psychology, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Marand Branch, Tabriz, Iran
نیلوفر میکاییلی - Professor, Department of Psychology, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Mohaghegh Ardabili University

سابقه و هدف: اضطراب ظاهر اجتماعی اشاره به اضطراب اجتماعی به خصوص ظاهر کلی، از جمله شکل بدن و ترس از ارزیابی منفی شدن توسط دیگران است. هدف این پژوهش تعیین نقش خود انتقادی و کمرویی در پیش­ بینی اضطراب ظاهر اجتماعی دانش آموزان دختر شهر رشت بود. مواد و روش‌‌ها: پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری تحقیق شامل همه دانش ­آموزان دختر شهر رشت بود. تعداد 120 نفر با استفاده از این روش انتخاب شدند و سپس با پرسشنامه خودانتقادی لویز، پرسشنامه اضطراب ظاهر اجتماعی و پرسشنامه کمرویی چیک-بریگز مورد آزمون قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین اضطراب ظاهر اجتماعی و مولفه­ ی خودانتقادی درونی­ شده (0/01>P ؛ 0/30r=)، و با اضطراب ظاهر اجتماعی و مولفه ­ی خودانتقادی مقایسه­ ای (0/01>P ؛ 0/19r=) و با کل مقیاس خودانتقادی  ( 01/0>P ؛ 32/0r= )، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین متغیرهای کمرویی با هیچ کدام از متغیرهای اضطراب ظاهر اجتماعی  رابطه­ای معنادار دیده نشد. 15 درصد از کل واریانس اضطراب ظاهر اجتماعی به وسیله خودانتقادی و مولفه­ های آن تبیین می ­شود. همچنین 3 درصد از کل واریانس اضطراب ظاهر اجتماعی به وسیله مولفه­ های کمرویی تبیین می ­شود. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه متغیر اضطراب ظاهر اجتماعی تا کنون در ایران با هیچ متغیر دیگری کار نشده بود لذا پژوهش حاضر از پیشینه کمی برخوردار بود. پیشنهاد می­ شود در پژوهش­ های آتی این سازه مهم روانشناسی با دیگر مولفه های روانی مورد مطالعه قرار گیرد.

Self-Criticism, Shyness, Social Appearance Anxiety, خود انتقادی؛ کمرویی؛ اضطراب ظاهر اجتماعی