محسن فلاحتی - Saveh Medical University
اعظم بیابانی - Saveh Medical University
ایرج علیمحمدی - Iran University of Medical Sciences
مجتبی ذکایی - Saveh Medical University

سابقه و هدف: استرس گرمایی افراد شاغل در صنایع نفت و گاز ایران یکی از دغدغه‌های مهم ایمنی و بهداشت شغلی می‌باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه استرس گرمایی پایانه‌های نفتی شمال و جنوب ایران و نیز اعتبارسنجی شاخص‌های اندازه‌گیری استرس حرارتی با استفاده از پارامترهای فیزیولوژیک انجام شد. مواد و روش‌‌ها: پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر در ارتباط با 130 نفر از افراد شاغل در دو پایانه نفتی جزیره خارگ و نکا انجام شد. در این پژوهش شاخص‌های HSI (Hang Seng Index)، AET (Allow Exposure Time)، WBGT (WetBulb Globe Temperature) و P4SR (Predicted Four Hour Sweat Rate) محاسبه گردیدند. به‌منظور اعتبارسنجی شاخص‌های مذکور، همبستگی نتایج شاخص‌ها با دمای دهانی و دمای پرده صماخ افراد از طریق آزمون هبستگی Pearson با استفاده از نرم‌افزار SPSS 22 بررسی گشت. یافته‌ها: در این مطالعه مشخص گردید که شاخص‌های استرس حرارتی در محیط مسقف خارگ، همبستگی معناداری با شاخص‌های فیزیولوژیک دارند؛ این همبستگی در محیط روباز خارگ نیز به‌جز شاخص HSI، برای سایر پارامترها مشاهده گردید. در پایانه نکا نیز همبستگی بین شاخص‌های AET، WBGT و P4SR با دمای دهانی معنادار بود؛ اما بین دمای پرده صماخ با شاخص‌های مذکور، همبستگی معناداری مشاهده نگردید (05/0P>).  نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که شاخص‌های  WBGTو AET، شاخص‌های معتبری برای ارزیابی استرس گرمایی در پایانه‌های نفتی می‌باشند. همچنین با توجه به دو شاخص مذکور مشخص گردید که استرس گرمایی در پایانه نفتی خارگ در محیط روباز، بالاتر از نکا می‌باشد.

Analytical Indices, Experimental Indices, Heat Stress Index, Oil Terminals, استرس حرارتی؛ پایانه‌های نفتی؛ شاخص‌های تجربی؛ شاخص‌های تحلیلی