بررسی ارتباط استرس‌های شغلی با قابلیت کاری کارکنان و عملکرد بیمارستان تخت ‌جمشید کرج

سابقه و هدف: با وجود پیامدها و اثرات مخرب سنگینی که استرس‌های محیط کار می‌توانند بر سلامت جسمی- روانی افراد و در نهایت بر بهره‌وری سازمان‌ها داشته باشند، در داخل کشور توجه چندانی به این موضوع نشده است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش استرس در قابلیت کاری، وقوع حادثه و عملکرد در بیمارستان تخت‌جمشید کرج انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه استرس شغلی به‌عنوان متغیر مستقل، شاخص قابلیت کاری و حوادث شغلی به‌عنوان متغیرهای میانجی و عملکرد بیمارستان به‌عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد. جامعه آماری پژوهش را تمامی کارکنان بیمارستان تخت‌ جمشید به تعداد 636 نفر تشکیل دادند که با استفاده از فرمول کوکران 240 نفر به‌‌عنوان نمونه انتخاب گردیدند. در این مطالعه به‌منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استاندارد شاخص توانایی انجام کار، استرس شغلی و عملکرد کارکنان آگینیز (Aguinis) استفاده شد. یافته‌ها: میانگین کلی مؤلفه‌های استرس شغلی، قابلیت کاری و عملکرد بیمارستان به‌ترتیب معادل 06/3، 2/22 و 0/3 به‌دست آمدند. نتایج مدل‌سازی معادلات ساختاری نیز نشان دادند که تأثیر استرس شغلی بر قابلیت کاری منفی می‌باشد (87/0-=R 2). تأثیر قابلیت کاری بر نرخ حوادث نیز منفی بود (34/0-=R 2). در مقابل، استرس شغلی تأثیر معناداری بر نرخ حوادث شغلی داشت (68/0=R 2). تأثیر نرخ حوادث شغلی بر عملکرد بیمارستان نیز منفی بود (62/0-=R 2). نتیجه‌گیری: در مجموع می‌توان اظهار داشت که اثر استرس‌ شغلی بر کاهش قابلیت کاری کارکنان و در نتیجه کاهش عملکرد بیمارستان چشمگیر بوده و کنترل استرس در محیط کار این بیمارستان می‌تواند بر کاهش حوادث شغلی و بهبود عملکرد بیمارستان اثرگذار باشد.

Keywords:

Hospital Performance , Working Ability Index , Work Stress , استرس شغلی , شاخص توانایی انجام کار , عملکرد بیمارستان