بررسی تأثیر مداخله ارگونومیکی بر زمان اعلام مأموریت دیسپچ فوریت‌های پزشکی استان البرز

سابقه و هدف: ارتباط مؤثر، عامل مهمی در مراقبت پیش‌بیمارستانی است. واحد ارتباطات یکی از پرتنش‌ترین محیط‌های کاری در حوزه درمان بوده و بررسی عوامل زیان‌آور محیط کار این واحد از اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد. براساس دستورالعمل فرایندهای اورژانس پیش‌بیمارستانی، مدت زمان صرف‌شده از لحظه پاسخگویی پرستار تریاژ تا لحظه اعلام مأموریت به پایگاه می‌بایست 120 ثانیه باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مداخله ارگونومیکی محیط کار بر زمان اعلام مأموریت کارکنان دیسپچ حوادث و فوریت‌های پزشکی استان البرز انجام شد. مواد و روش‌‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مداخله‌ای است. جامعه آماری پژوهش شامل 36 نفر از واحد ارتباطات و دیسپچ مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی البرز بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی وارد مطالعه شدند. ابزارهای اندازه‌گیری پژوهش عبارت بودند از: دستگاه لوکس متر، صداسنج و ROSA (Rapid Office Strain Assessment). در این مطالعه زمان اعلام مأموریت توسط کارکنان ارتباطات و دیسپچ مورد سنجش قرار گرفت. از آمار توصیفی و آزمون‌های تحلیلی نیز به‌منظور تحلیل آماری با سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که انجام مداخله به‌طور کلی باعث ایجاد تفاوت در زمان ثبت تا ارجاع شده است. بر مبنای نتایج، زمان قبل از مداخله معادل 02/2 ثانیه و زمان پس از مداخله برابر با 92/1 بوده است. علاوه‌براین، یافته‌ها نشان می‌دهند که بهبود شرایط ارگونومیک باعث کاهش مقادیر زمان اعلام شده است؛ اما مداخله در دیسپچ، تأثیری بر زمان اعلام نداشته است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت که اصلاح شرایط ارگونومیکی تأثیر مثبتی بر عملکرد کارکنان این واحد داشته است.

Keywords:

Alborz , Assignment Time , Ergonomic Intervention , Medical Emergency , استان البرز , زمان اعلام مأموریت , فوریت‌های پزشکی , مداخله ارگونومی