آزیتا شریفی - Horticultural Science and Engineering, University of Kurdistan
ناصر قادری - Horticultural Science and Engineering, University of Kurdistan
جلال خورشیدی - Horticultural Science and Engineering, University of Kurdistan
تیمور جوادی - Horticultural Science and Engineering, University of Kurdistan

     توت‌فرنگی از ‌میوه‌های ریز بازارپسند و سودمند به لحاظ ارزش غذایی است که تولید آن در شرایط گلخانه در حال افزایش است. در این پژوهش تأثیر دو محیط کشت (آمیخته پرلایت: کوکوپیت با نسبت 1:1 یا پوکه صنعتی) و سه غلظت هیومیک‌اسید (صفر، 300 و 600 میلی‌گرم در لیتر) به‌صورت کودآبیاری، بر عملکرد، تعداد میوه در بوته، وزن تک‌میوه و برخی ویژگی‌های زیست‌شیمیایی توت‌فرنگی رقم آروماس ارزیابی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی اجرا شد. نتیجه‌ها نشان داد که بیشترین تعداد میوه (42/18)، وزن تک‌میوه (39/17 گرم) و عملکرد (9/320 گرم) مربوط به بوته‌هایی بود که در محیط پرلایت: کوکوپیت کشت شده بودند. بیشترین میزان کربوهیدرات محلول برگ (7/36 میلی‌گرم در گرم بافت تر) و پروتئین محلول طوقه (79/0 میلی‌گرم در گرم وزن تر) مربوط به بوته‌هایی بود که در محیط پرلیت: کوکوپیت کشت شده و به‌ترتیب با 600 و 300 میلی‌گرم در لیتر اسید هیومیک تغذیه شده بودند. تأثیر محیط کشت و هیومیک‌اسید بر مقدار عنصرهای برگ بسته به نوع عنصر بسیار متفاوت بود. به‌طور کلی برای دست‌یابی به بیشترین عملکرد در توت‌فرنگی رقم آروماس، محیط کشت پرلایت: کوکوپیت و بیشترین غلظت هیومیک‌اسید استفاده شده (600 میلی‌گرم در لیتر) پیشنهاد می‌گردد.  

Perlite, Cocopeat, Pumice, Carbohydrate, پرلیت, کوکوپیت, پوکه, کربوهیدرات