میلاد انگورج تقوی - ، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

امروزه، ساخت و تهیه­ ی­ ایمپلنت­ های زیست سازگار برای جایگزینی و بهبود بافت­های آسیب دیده توجه محققین را به خود جلب کرده است. روش­ های متفاوتی برای ساخت ایمپلنت با هدف مطابقت زیستی و مکانیکی مطلوب با بافت بدن وجود دارد. از مهم­ترین این فرآیندها می­ توان به روش­ های متالورژی پودر و ریخته ­گری اشاره کرد. روش­ های متالورژی پودر خود به دو روش تولید افزایشی و فرآیندهای مرسوم تقسیم می ­شود. تولید افزایشی با شیوه لایه به لایه بودن قادر به­ تهیه­ ی قطعات مهندسی با تخلخل و  بهره ­وری بالا می­ باشد. همچنین فرآیندی مقرون به صرفه، از لحاظ انرژی کارآمد و سازگار با محیط زیست می­ب اشد. مهم­ترین فرآیندهای شناخته شده برای ساخت ایمپلنت­ های پزشکی به روش تولید افزایشی شامل: زینترینگ گزینشی به وسیله لیزر (SLS) ، ذوب گزینشی به وسیله لیزر(SLM) ، شکل­ گیری پودری (شبکه­ای) با پرتو لیزری (LENS) و ذوب پرتو الکترونی (EBM) می­ باشد. 

زیست سازگار, تولید افزایشی, زینترینگ, پرتو الکترونی