اثربخشی آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی بر حافطه کاری و توجه پایدار کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی

مقدمه: اختلال نقص توجه/بیش­فعالی یک اختلال عصبی رشدی است که با نشانه­های کاهش توجه، افزایش تکانش­گری و بیش­فعالی همراه است. ورزش به عنوان یک درمان کمکی ایمن و کم هزینه برای کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش­فعالی پیشنهاد شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی بر حافطه کاری و توجه پایدار این کودکان بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون_پس­آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 9 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش­فعالی شهر کرمانشاه تشکیل بود که از میان آنان 20 کودک به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه 10 نفره کنترل و آزمایش جایگزین شدند. ابزار پژوهش آزمون بهره هوشی وکسلر کودکان، پرسشنامهConners  والدین، آزمون حافظه کاری و آزمون عملکرد پیوسته بود. برنامه آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی طی 12 هفته متوالی و دو بار در هفته به مدت 70 دقیقه در سالن ورزشی برای گروه آزمایش برگزار شد. تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره در نرم­افزار SPSS-23 استفاده شد. یافته­ها: نتایج حاکی از پیشرفت معنادار در حافظه کاری و توجه پایدار کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش­فعالی به دنبال 12 هفته تمرینات کارکردهای اجرایی بود (001/0P≤). نتیجه­گیری:  بر اساس نتایج پژوهش حاضر می­توان گفت از آنجا که آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی تاثیر مثبت و معناداری بر حافطه کاری و توجه پایدار کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش­فعالی دارد، روش مداخله­ای مناسبی جهت درمان این کودکان است. واژه­های کلیدی:

Keywords:

Attention-Deficit/Hyperactivity disorder (ADHD) , Executive function , Physical activity , Working memory , Sustained attention , اختلال نقص توجه/بیش­‌فعالی , کارکرد اجرایی , فعالیت بدنی , حافظه کاری , توجه پایدار