جامعه عشایری کشور یکی از سه جامعه شهری، روستایی و عشایری را تشکیل می دهد که بر اساس آمار حدود ۲ درصد جمعیت کشور را دربرمی گیرد. جامعه عشایری دارای ویژگی های معیشتی، اجتماعی و اقتصادی خاص به خود است و طی سال ها تحت تاثیر عوامل مختلف طبیعی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دچار تغییراتی شده است. با توجه به نقش جامعه
عشایری در تولید فراورده های دامی، صنایع دستی و تامین امنیت مناطق مرزی و دورافتاده کشور و همچنین لزوم برقراری عدالت اجتماعی، ارتقای کیفیت زندگی و حفظ هویت و فرهنگ عشایر، توسعه جامعه عشایری باید به طور پایدار در برنامه های توسعه کشور در نظر گرفته شود. یکی از راهبردهای توسعه جامعه عشایری، ساماندهی و اسکان عشایر است که عمدتا با هدف محرومیت زدایی و خدمات رسانی بهتر به این جامعه انجام می گیرد و مفاد طرح پیشنهادی با این راهبرد در ارتباط است.