محمد مهدی نادری نورعینی - استادیار گروه حسابداری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

در چند سال گذشته، تجربۀ انفجار خارق­العاده ناشی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری که به خرید سهام سایر شرکت­ها اقدام می‌کنند، سبب شد سازمان­های مسئول برای کنترل و نظارت بر این سرمایه­گذاری­ها، برخی دستورالعمل­های مدیریتی براساس ارزش در معرض خطر اعمال کنند؛ اما انعطاف­پذیری روش مذکور، پرسش‌های زیادی را دربارۀ انتخاب دقیق‌ترین و مناسب‌تر‌ین الگوی تخمین ایجاد کرد. هدف این مقاله، انتخاب روش بهینه از بین سه روش پارامتریک، شبیه‌سازی تاریخی و شبیه‌سازی مونت‌کارلو در سطوح اطمینان 99، 5/97 و 95 درصد است تا بهترین روش پیش‌بینی ضررهای احتمالی صندوق­های سرمایه­گذاری ایران مشخص شود. بدین‌منظور، ابتدا نتایج ناشی از روش‌های مختلف تخمین ارائه شد؛ سپس در هر روش محاسبه، صندوق­هایی مشخص شد که بیشترین وکمترین ارزش در معرض خطر را داشت. در این پژوهش، هر سه روش پارامتریک، شبیه­سازی تاریخی و شبیه­سازی مونت‌کارلو با آزمون کوپیک تأیید شد؛ اما بیشترین سطوح اطمینانی که با آزمون­های اعتبارسنجی تأیید شد، سطح اطمینان 99 درصد بود؛ به عبارت دیگر، مشخص شد سطح اطمینان 99 درصد، کمترین انحراف را نسبت به میانگین ایجاد می‌کند و بهترین سطح برای استفاده در روش‌های مختلف محاسبۀ ارزش در معرض خطر است. این مورد نشان می‌دهد در محاسبۀ خطر صندوق­های سرمایه‌گذاری در ایران، سطح اطمینان مدّنظر، مهم­تر از روش محاسبۀ ارزش در معرض خطر است که این موضوع دقیقاً با گزارش کمیتۀ بال در سال 2016 دربارۀ محاسبۀ ارزش در معرض خطر و کفایت سرمایۀ بانک­ها همخوانی دارد.

ارزش در معرض خطر, روش پارامتریک, شبیه‌سازی مونت‌کارلو, شبیه‌سازی تاریخی, صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک