روشنک ورشوی - دانشجو دکتری مدیریت صنعتی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکز

پژوهش حاضر با هدف تأثیر درآمد بر رضایت از زندگی در بین 40 نفر از افراد شاغل در یک سازمان در دامنه سنی 50-25 سال انجام شده است. نمونه پژوهش شامل 40 نفر ( 25 مرد و 15 زن) است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند و اطلاعات با استفاده از مصاحبه به دست آمده است. مفروض اصلی این تحقیق این است که آی می توان گفت مهم ترین متغیر تبیین کننده مسأله "رضایت از زندگی" متغیر درآمد است. به عبارت دیگر آیا متغیر میزان درآمد افراد در رضایت از زندگی آنها مؤثر است. این پژوهش از نظر زمانی مقطعی است زیرا ناظر به رضایت از زندگی افراد در حال حاضر می باشد. در این پژوهش از آمار توصیفیو آمار استنباطی استفاده شده است و جهت تحلیل نتایج و بررسی فرضیه ها، آزمون T، من ویتنی، کای مربع و ضریب همبستگی پیرسون به کار گرفته شده است. به غیر از متغیر درآمد، متغیرهای جنس، سن، تحصیلات و وضعیت زندگی در نظر گرفته شده است که نتایج به دست آمده نشان می دهد بین میانگین متغیر میزان درآمد زنان و مردان از لحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود ندارد و متغیر جنسیت افراد در میزان تحصیلات و رضایت از زندگی آنها تأثیرگذار نمی باشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که با افزایش میزان درآمد افراد رضایت آنها از وضعیت زندگی بیشتر نمی شود و رضایت از زندگی تحت تأثیر متغیرهای دیگری نیز است.

رضایت از زندگی، درآمد نیروی کار، تحصیلات نیروی کار، سن و نوع جنسیت نیروی کار