تغییر رویکردهای پارادیپلماسی در دورانِ پساکرونا با تاکید بر صنعتِ غذای حلال

همه‌گیری ویروسِ کووید-19، آن‌چنان اثراتِ عمیقی بر صحنۀ سیاست و عرصۀ روابط بین‌المللی داشته است که سخن از تقسیم تاریخ به دو دوره پیشا/پساکرونا به میان آمده است. از آن‌جا که با شیوع ویروس کرونا،‌ پاکیزگی و کیفیت غذا اهمیت دوچندان یافته، توجه جدی به صنعتِ غذای حلال منطقی و قابل قبول است. با این‌که هر روز تبعات و پیامدهای این ویروس، بر جنبه‌های مختلف زندگی اجتماعی انسان‌ها آشکار می‌شود و دستگاه‌ها و نهادهای گوناگون می‌کوشند راهی برای کاهش آلام و رنج‌های ناشی از ویروس کرونا بیایند، تأکید بر غذای حلال، می‌تواند به‌عنوان یک راهکار پیشگیرانه مطرح شود. باتوجه به اهمیت هویت‌های خرد در جریان افزایش روند جهانی شدن، می‌توان از مفهوم پارادیپلماسی که برای اشاره به این موجودیت‌های سیاسی فروملی ابداع شده، ‌بهره گرفت. برهمین اساس، این پژوهش بر پایه پرسش از چگونگی تحول رویکردهای پارادیپلماسی در نتیجه گسترش کروناویروس ساخت‌یافته است و می‌کوشد بر جایگاه صنعت غذای حلال به‌عنوان راه‌حلی برای پیشگیری و هم‌چنین فرصتِ مناسبی برای تبلیغ و اشاعه فرهنگ غذای حلال، تأکید کند. رویکرد نظری این نوشتار سازه‌انگاری است که مطابق با آن، نه ‌تنها ساختار و کارگزار بلکه گروه‌های کوچک و حاشیه‌ای نیز می‌توانند بر مناسبات موجود در عرصه بین‌المللی اثرگذار باشند. در این رهیافت، دولت‌ها به مثابۀ موجودات اجتماعی هستند که رفتارشان از قواعد، هنجارها، نهادها و هویت‌ها مشتق شده است. پرسش از تحول رویکردهای پارادیپلماسی در دورانِ پساکرونا و جایگاه صنعتِ غذای حلال بر اساس رویکرد سازه‌انگارانه، از نقاطِ تمرکز این نوشتار است.

Keywords:

کووید-19 , پارادیپلماسی , سازه‌انگاری , صنعت غذای حلال , پساکرونا