طراحی و انتخاب بهترین چیدمان ماشین آلات با استفاده از رویکرد تلفیقی EDAS و BWM ،Fuzzy DEMATEL به همراه مطالعه موردی

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 675

This Paper With 8 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IIEC17_150

تاریخ نمایه سازی: 12 اسفند 1399

Abstract:

مسئله طراحی چیدمان یکی از پایه ا یترین مسائل بهینه سازی در بسیاری از سازمان های تولیدی و خدماتی است که در ایران معمولا به صورت تجربی تعیین می شود؛ در حالی که امروزه با پیشرفت تکنولوژی و افزایش رقابت بین شرکت ها، داشتن یک طرح چیدمان بهینه برای آنها امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. از مزایای عمده چیدمان بهینه در کارخانه ها میتوان به کاهش حمل و نقل های غیرضروری و کالاهای در جریان ساخت، افزایش کارایی و بهره وری خط تولید و در نهایت کاهش هزینه تمام شده محصولات اشاره کرد. در این پژوهش با استفاده از رایج ترین روش های استقرار دستی و کامپیوتری (اعم از سازنده و بهبود دهنده) چندین طرح مختلف برای چیدمان ماشین آلات در شرکت نوید صنعت پلاست پیشنهاد شده است. از سوی دیگر، به دلیل وجود معیارهای متنوع و متناقض، انتخاب بهترین طرح چیدمان در عمل برای مدیران دشوار و تقریبا غیرممکن است. از این رو در این پژوهش یک رویکرد تلفیقی چندمعیاره جدید پیشنهاد شده است که در آن، ابتدا با استفاده از روش دیمتل فازی روابط علی-معلولی موجود بین معیارها استخراج می شود. سپس با استفاده از روش بهترین بدترین اوزان این معیارها به طور سیستماتیک تعیین و در نهایت با استفاده از روش EDAS بهترین طرح چیدمان از بین طرح های پیشنهادی انتخاب میشود. نتایج پیاده سازی این رویکرد تلفیقی روی خط تولید کارخانه مذکور نشان می دهد که روش پیشنهادی علاوه بر سهولت در بکارگیری، قادر است مراحل لازم برای تعیین و انتخاب بهترین طرح را هم در یک چارچوب واحد یکپارچه کند. با توجه به جامع بودن رویکرد پیشنهادی، میتوان از آن برای تصمیم گیری و تصمیم سازی در حوزه های مختلف استفاده کرد.

Keywords:

طراحی چیدمان ماشین آلات , خط تولید , تصمیم گیری چند معیاره , دیمتل فازی , روش بهترین-بدترین , روش ایداس

Authors

اسماعیل علی نژاد

استادیار دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی شیراز

محمد محزون

دانشجوی دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی شیراز