سمیرا احمدیورمزانی - کارشناس ارشد زبان شناسی، دانشگاه رازی
مهدی فتاحی - استادیار زبان شناسی همگانی، دانشگاه رازی

پژوهش پیش رو به کشش جبرانی در گویش فارسی کرمانشاهی ‌می‌پردازد. براساس نظریۀ مورایی، اگر واحدی در لایۀ مبنا یا زمان­مند، مورا داشته باشد و آن واحد در لایۀ واجی حذف شود، مورای آن همچنان در لایۀ مورایی یا زمان­مند آزادانه باقی می‌ماند و درنتیجه برای حفظ وزن هجا یا واژه، کشش جبرانی رخ می‌دهد. در این گویش دو نوع کشش جبرانی تشخیص داده شده است. نخست کشش جبرانی که براساس حذف همخوان مورایی اتّفاق افتاده و دیگری کشش همخوانی که براساس حذف یکی از واکه‌های موجود در هجا رخ داده است. کشش جبرانی ناشی از مورد دوّم باعث تشدید می‌شود؛ همچنین، کشش جبرانی تنها در مورد واکه رخ نمی‌دهد، بلکه با حذف واکه هم همخوان مجاور دچار کشش جبرانی می‌شود.  

گویش فارسی کرمانشاهی, کشش جبرانی واکه‌ای, نظریه مورایی, وزن هجا, کشش جبرانی همخوانی