سیدعلی قاسمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران - محیط زیست دانشگاه فردوسی مشه
شهناز دانش - دانشیار گروه مهندسی عمران دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
امین علیزاده - دانشیار گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

استفاده از منابع آب غیرمتعارف از قبیل پساب تصفیه خانه های فاضلاب از جمله مواردی است که امروزه در بحث های مدیریت کمی و کیفی منابع آب، به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بدیهی است که به علت خصوصیات کیفی پساب های تولید شده که ماهیت متفاوتی را از منابع طبیعی آب دارند، کاربرد این گونه منابع در کشاوزری بایستی بر اساس برنامه ریزی های دقیق و اعمال روش های مدیریتی و نظارتی مناسب انجام پذیرد. یکی از ابزارهای مهم در تدوین برنامه های جامع کاربرد پساب تصفیه خانه های فاضلاب در کشاورزی، ارزیابی پتانسیل تأمین آب و پیش بینی اثرات زیست محیطی آن به خصوص از نظر تأثیرگذاری بر خصوصیات خاک و سلامت جامعه است. در تحقیق حاضر پتانسیل تأمین آب و کیفیت پساب تصفیه خانه های فاضلاب شهر مشهد (اولنگ، پرکندآباد( 1) و پرکندآباد( 2)) از نقطه نظر شوری، غلظت فلزات سنگین و تراکم میکروارگانیزم های شاخص مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به ظرفیت فعلی تولید پساب و نیاز آبی گندم به عنوان رایج ترین محصول منطقه، تصفیه خانه های فاضلاب شهر مشهد قادر به تأمین آب مورد نیاز حدود 1000 هکتار از مزارع گندم می باشند. نتایج تحقیق حاضر حاکی از این است که پساب تصفیه خانه های شهر مشهد از نظر شوری μS/cm 1874-1250 در طبقه آب هایی با محدودیت کاربرد کم تا متوسط قرار می گیرند. از نقطه نظر غلظت فلزات سنگین، مقادیر اندازه گیری شده محدودیتی را در استفاده از این پساب ها در کشاورزی نشان ندادند

پساب تصفیه خانه های فاضلاب، پتانسیل تأمین آب، شوری، فلزات سنگین، کلی فرم های مدفوعی