تأثیر پوشش صمغ باریجه، اسانس زیره‌سبز و کلرور کلسیم بر ویژگی‌های کیفی و بیوشیمیایی گیلاس رقم سیاه‌مشهد

استفاده از مواد شیمیایی برای کنترل ضایعات و حفظ کیفیت محصولات برداشت‌ شده به دلیل اثرات مضر بر محیط زیست با محدودیت‌های جدی روبرو است. اخیراً پوشش‌های خوراکی پتانسیل خوبی در حفظ کیفیت و ایمنی میوه و سبزی‌های مختلف از خود نشان داده‌اند. تأثیر پوشش صمغ باریجه (در غلظت‌های صفر، 1، 2 و 3 درصد وزنی/حجمی)، اسانس زیره سبز (در غلظت‌های صفر، 100 و 200 میکرولیتر در لیتر) و کلرور کلسیم (در غلظت‌های صفر و یک درصد وزنی/حجمی) بر واکنش‌های فیزیولوژیکی و کیفی میوه گیلاس رقم سیاه مشهد (Prunus avium cv. Siah Mashhad) مورد بررسی قرار گرفت. میوه‌های پوشش‌دار شده به مدت 30 روز در دمای 1±2 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 95-90 درصد در انبار (پخچال) نگهداری شدند. ارزیابی کیفی میوه‌ها در ابتدای نگهداری، پس از 15 و 30 روز نگهداری در دمای 1±2 درجه سانتی‌گراد به‌علاوه یک روز نگهداری در دمای 20 درجه سانتی‌گراد انجام گرفت. پوشش صمغ باریجه، اسانس زیره سبز و کلرور کلسیم نه‌تنها سرعت افزایش pH و مواد جامد محلول را کاهش دادند، بلکه به‌طور مؤثری اسیدهای آلی کل، محتوی آب و درصد رطوبت میوه، فعالیت آنزیم فنیل آلانین‌آمونیالیاز، فنول و فلاونوئید کل میوه را در سطح بالا حفظ نمودند. همچنین در پایان مدت نگهداری بافت میوه‌های تیمار شده با یک درصد وزنی/حجمی کلرور کلسیم محتوی پرولین بالاتر و مالون‌دی‌آلدهید کمتر داشتند. ترکیب صمغ باریجه، اسانس زیره سبز و کلرور کلسیم با همدیگر به صورت معنی­داری تأثیر بیشتری نسبت به کاربرد جداگانه تیمارها برکاهش فرآیندهای پیری، حفظ صفات کیفی، ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و ماندگاری میوه گیلاس داشت.

Keywords:

روش‌های جایگزین سموم , صمغ باریجه , کلریدکلسیم , گیاهان دارویی , ماندگاری