نظام واژهسازی در چارچوب نظریۀ نامنگری اشتکاور با نگاهی به زبان فارسی
عنوان مقاله: نظام واژهسازی در چارچوب نظریۀ نامنگری اشتکاور با نگاهی به زبان فارسی
شناسه ملی مقاله: JR_JLW-2-5_006
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_JLW-2-5_006
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
هما اسدی - دانشگاه الزهرا
آزیتا عباسی - دانشگاه الزهرا
نینا حسینی کیونانی - دانشگاه الزهرا
خلاصه مقاله:
هما اسدی - دانشگاه الزهرا
آزیتا عباسی - دانشگاه الزهرا
نینا حسینی کیونانی - دانشگاه الزهرا
این مقاله به معرفی نظام واژهسازی در چارچوب نظریۀ نامنگری اشتکاور میپردازد. نظریۀ نامنگری اشتکاور نظریهای شناختمحور است که نیازهای نامگذاری جوامع زبانی را مدنظر قرار میدهد و بر نقش فعال و ظرفیت شناختی مبدع یا واژهساز در خلق واژه تأکید میکند. هدف از نگارش این مقاله، توصیف نظام واژهسازی در چارچوب نظریۀ نامنگری اشتکاور است، ضمن آن که تلاش خواهد شد با اراﺋۀ نمونههایی از واحدهای واژگانی زبان فارسی، مبانی این نظریه تبیین و ارزیابی شود. تحلیل دادهها نشان داد که با توجه به طرحوارۀ نظریۀ نامنگری و وجود هفت سطح یعنی جامعۀ زبانی، واقعیت فرازبانی، سطح مفهومی، سطح معنایی، سطح نامنگری، سطح نامگیری و سطح واجی و همچنین با وجود پنج نوع واژهسازی مفروض در این نظریه میتوان نظامهای واژهسازی را توصیف و تبیین کرد.
کلمات کلیدی: نامگذاری, نظام واژهسازی, نظریۀ نامنگری, زبان فارسی, اشتکاور
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1161374/