ارزیابی آپنه انسدادی خواب پس از جراحی عقب بردن مندیبل در بیماران اسکلتال کلاس III، توسط ترکیبی از پرسشنامههای ESS، Berlin و STOP-BANG
عنوان مقاله: ارزیابی آپنه انسدادی خواب پس از جراحی عقب بردن مندیبل در بیماران اسکلتال کلاس III، توسط ترکیبی از پرسشنامههای ESS، Berlin و STOP-BANG
شناسه ملی مقاله: JR_JMDS-44-3_005
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JMDS-44-3_005
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
سهند سمیعی راد - مرکز تحقیقات بیماری های دهان، فک و صوت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نیوشا یاوری - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
فریبا رضائی طلب - مرکز تحقیقات بیماری های ریه، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مجید عشق پور - دانشیار گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
عبدالله جوان - کارشناس ارشد آمار زیستی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
علی لبافچی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
خلاصه مقاله:
سهند سمیعی راد - مرکز تحقیقات بیماری های دهان، فک و صوت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نیوشا یاوری - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
فریبا رضائی طلب - مرکز تحقیقات بیماری های ریه، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مجید عشق پور - دانشیار گروه جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
عبدالله جوان - کارشناس ارشد آمار زیستی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
علی لبافچی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مقدمه: هدف از این مطالعه، ارزیابی بروز آپنهی انسدادی خواب(OSA/obstructive sleep apnea) بعد از جراحی عقب بردن مندیبل به صورت تک فکبا استفاده از ترکیبی از پرسشنامههای Berlin، STOP-BANG و Epworth بود. مواد و روشها: این مطالعه بصورت کارآزمایی نیمه تجربی مداخلهای، قبل و بعد، انجام گرفت. بیماران مبتلا به دفورمیتی کلاس III کاندید درمان جراحی ارتوگناتیک وارد این مطالعه شدند. سن، جنس، BMI، قطر دور گردن و میزان جابجایی رو به عقب مندیبل در چک لیست مطالعه، ثبت گردید. بروز OSA یک هفته قبل، یک ماه و شش ماه پس از عمل، توسط پرسشنامهها زیر نظر متخصص ریه ثبت شد. سطح معناداری، 05/0 تعیین شد. یافتهها: در این تحقیق، 30 نفر (15 زن و 15 مرد) با میانگین سنی 76/4±77/25 سال مشارکت داشتند.نتایج عددی پرسشنامههادر بازه یک ماه بعد از جراحی عقب بردن مندیبل نسبت به قبل از آن افزایش داشت، ولی شش ماه بعد از جراحی کاهش یافتو به حالت نرمال بیمار نزدیکتر شد. میزان جابهجایی مندیبل به سمت عقببا بروز OSA در بیماران، یک ماه و شش ماه بعد از جراحی براساس هر سه پرسشنامه ارتباط مستقیم ولی با پرسشنامه STOP-BANG ارتباط مستقیم و معناداری داشت (به ترتیب 022/0p = و 003/0p =). نتیجهگیری: نتایج حاکی از عدم وجود موارد شدید OSA، شش ماه بعد از جراحی عقب بردن مندیبل بود. همچنین شانس بروز OSA در بیماران با اضافه وزن و کسانی که جابهجایی مندیبل به مقدار زیاد انجام داده بودند بیشتر بود.تغییرات نتایج عددی پرسشنامههای خواب و بروز OSA یک ماه و شش ماه بعد عمل نسبت به قبل از آن، در بیماران با عقب بردن مندیبل تا mm5، بصورت معناداری کمتر از موارد مساوی یا بیشتر از mm5جابهجایی بود.
کلمات کلیدی: آپنه انسدادی خواب, جراحی ارتوگناتیک, جراحی عقب بردن مندیبل
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1161471/