بررسی تأثیر افزودن کیتوسان و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بر استحکام باند برشی گلاس آینومر ترمیمی
عنوان مقاله: بررسی تأثیر افزودن کیتوسان و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بر استحکام باند برشی گلاس آینومر ترمیمی
شناسه ملی مقاله: JR_JMDS-44-4_009
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JMDS-44-4_009
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
رضا مسائلی - استادیار گروه زیست مواد دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
مهدی عبدالهی - دندانپزشک، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
رضا مسائلی - استادیار گروه زیست مواد دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
مهدی عبدالهی - دندانپزشک، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
مقدمه: افزایش چسبندگی و استحکام باند گلاسآینومر ترمیمی به سطح دندان میتواند موجب کاهش پوسیدگیهای ثانویه و افزایش دوام ترمیم شود. در پژوهش حاضر سعی داریم تا تأثیر افزودن کیتوسان و نانوذرات دیاکسید تیتانیوم را بر استحکام باند و ساختار شیمیایی گلاسآینومر بررسی کنیم. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، بر روی 56 سطح عاجی باکال و لینگوال 28 دندان مولر سوم کشیده شده انسانی، چهار گروه مختلف گلاسآینومر شامل گلاسآینومر اصلاح نشده، گلاسآینومر اصلاح شده با کیتوسان 10 درصد حجمی، گلاسآینومر اصلاح شده با نانوذرات دیاکسید تیتانیوم 3 درصد وزنی و گلاسآینومر اصلاح شده به طور همزمان با کیتوسان 10 درصد حجمی و نانوذرات دیاکسید تیتانیوم 3 درصد وزنی قرار داده شد. بعد از گذشت 24 ساعت و قرارگیری در شرایط رطوبت 100 درصد در انکوباتور، استحکام باند برشی آنها اندازهگیری شد. تحلیل نتایج آزمون استحکام باند برشی به وسیله آزمون Tukey و ANOVA صورت پذیرفت. برای بررسی ساختار شیمیایی بر روی نمونهای از گلاسآینومر مربوط به هر یک از گروههای آزمایش، آزمون FTIR و XRD انجام گرفت. یافتهها: استحکام باند برشی مربوط به گروه اصلاح شده به صورت همزمان با کیتوسان 10 درصد حجمی و نانوذرات دیاکسید تیتانیوم 3 درصد وزنی نسبت به گروه گلاس آینومر اصلاح نشده، تفاوت معناداری را نشان داد. (016/0=p ) این آزمون برای سایر گروهها نسبت به گروه گلاسآینومر اصلاح نشده تفاوت معناداری را نشان نداد. نتایج FTIR و XRD برای تمام گروههای اصلاح شده نشان دهنده قرارگیری غالبا فیزیکیِ مولوکولهای کیتوسان و نانوذرات دیاکسید تیتانیوم در ترکیب گلاسآینومر بوده و تغییری در ساختار شیمیایی آن ایجاد نشده بود. نتیجهگیری: به نظر میرسد اصلاح گلاس آینومر به صورت همزمان با کیتوسان 10 درصد حجمی و نانوذرات دیاکسید تیتانیوم 3 درصد وزنی موجب افزایش قدرت چسبندگی و مقادیر استحکام باند برشی ترمیمهای گلاسآینومر به سطح دندان میشود.
کلمات کلیدی: گلاس آینومر, استحکام باند برشی, کیتوسان, دی اکسید تیتانیوم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1161540/