با توجه به لزوم حل معضل آلودگی هوای کلانشهرهای کشور و همچنین تجربیات موفق سایر کشورها در استفاده از تکنولوژی فیلتر جاذب دوده، لزوم استفاده از این تکنولوژی
در اسناد بالادستی ملی قید و مورد تاکید است. علاوه بر مصوبات دولت در سال های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۵ ، براساس آیین نامه های ماده (۲) و ماده (۸) قانون هوای پاک، استفاده از فیلتر
دوده برای خودروهای دیزلی از ابتدای سال ۱۳۹۶ الزامی شده است. فیلتر جاذب ذرات معلق تنها ابزاری است که می تواند به طور موثر ذرات سرطانی بسیار کوچک را از موتورهای احتراقی حذف کند و در کاهش جرم و تعداد ذرات تا ۹۰ درصد اثرگذار باشد. همچنین این قطعه هیدروکربن های نسوخته را جذب می کند و حتی در جذب مونواکسیدکربن تا حد قابل توجهی اثرگذار است. هزینه های مربوط به تجهیز موتورهای دیزلی به فیلتر جاذب ذرات معلق ده ها برابر کمتر از هزینه های تحمیلی ناشی از دود دیزل برآورد می شود، زیرا خسارت آلودگی هوا در کلانشهر تهران ۶ / ۲ میلیارد دلار در سال است و هزینه درمان سرطان چندین برابر هزینه نصب فیلتر دوده است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) براساس یافته های اپیدمیولوژیک دود خروجی خودروهای دیزلی را در گروه ۱ مواد سرطان زا قرار داده است. ازسوی دیگر مطالعات هزینه فایده صورت گرفته نشان میدهد که با وجود قیمت اولیه نسبتا بالا، فایده استفاده از فیلتر جاذب دوده ۸ الی ۱۰ برابر هزینه خرید و راهبری آن است. با توجه به اینکه نصب یک فیلتر دوده به طور معمول هزینه بر است اما برمبنای اصل
بازگشت سرمایه براساس حفظ سلامت شهروندان، می تواند در کمتر از ۱۰ سال سرمایه اولیه به هزینه کنندگان آن بازگردانده شود و سلامت شهروندان را در برابر آلودگی هوا طی
این مدت تضمین کند. بنابراین در هر صورت نمی توان سلامتی مردم را قربانی سود و زیان اقتصادی کرد. به نظر می رسد عدم پیگیری و جدیت در اجرای الزامات مرتبط با نصب آن بر روی خودروهای دیزلی مهمترین دلیل عدم رغبت شرکتهای داخلی دانش محور به سرمایه گذاری و تولید انبوه این قطعه است.