پیشرفت ها، مشارکت ها و چشم اندازهای طرح ابتکاری کمربند و راه The Belt and Road Initiative Progress, Contributions and Prospects

رئیس جمهور چین هنگام بازدید از قزاقستان و اندونزی در سپتامبر و اکتبر ۲۰۱۳ ، طرح ساخت مشترک «کمربند اقتصادی راه ابریشم» و «راه ابریشم دریایی قرن بیست ویکم» را مطرح کرد. ابتکار کمربند و راه اصول مشاوره گسترده، همکاری مشترک و منافع مشترک را پشتیبانی می کند. این ابتکار از اصول راه ابر یشم پیروی می کند که شامل صلح و همکار ی، صراحت و فراگیر بودن، یادگیری و منافع متقابل است. این ابتکار بر هماهنگی سیاست، اتصال زیر ساخت ها، تجارت بدون مانع، ادغام مالی و روابط نزدیک مردم با مردم تمرکز دارد. ابتکار مزبور ایده ها را به عمل و چشم انداز را به واقعیت تبدیل کرده است. این ابتکار یک محصول عمومی است که مورد استقبال جامعه جهانی قرار گرفته است. راه ابریشم باستانی در زمان صلح رونق گرفت و در زمان جنگ رو به زوال گذا شت. بدون دا شتن محیطی صلح آمیز و پایدار، پیگیری ابتکار کمربند و راه غیرممکن خواهد بود. هدف ابتکار کمربند و راه، ایجاد الگوی جدیدی از روابط بین الملل است که شامل احترام متقابل، انصاف، عدالت و همکار ی برد - برد بوده و به ایجاد مشارکت از طریق گفتگو به جای تقابل و ایجاد دوستی به جای معاهده می پردازد. همه کشورها با ید به تاکمیت، عزت، تمامیت ارضی، مسیر توسعه، سیستم های اجتماعی و منافع اصلی یکدیگر احترام گذاشته و دغدغه های اصلی یکدیگر را برطرف سازند. ایده ها و اهداف جمهوری اسلامی ایران با بسیاری از سازوکارهای معرفی شده چین در این ابتکار سازگاری دارد. از آنجا که ایران از نظر جغرافیایی در نقطه میانی این ابتکار قرار گرفته می تواند با مشارکت فعالانه در این ابتکار به احیای جایگاه گذشته خود در جاده ابریشم نائل آمده و موقعیت جغرافیایی خود را به موقعیت ژئوپلیتیکی ارتقا دهد. شبکه های ارتباطی ریلی و جاده ای و هوایی ایران پتانسیل های ارزشمندی برای به کارگیری در این ابتکار دارد. نیروی فعال ایران در کنار انرژی ارزان و فضای محیطی سرزمینی می تواند در جهت همکاری در ابتکار با سرمایه گذاری خارجی در تاسیس صنایع تبدیلی نسبت به واردات کالاهای صادراتی نیمه تمام چین، در ایران به کالای ساخته شده تبدیل و از ارزش افزوده و اشتغال ناشی از این ابتکار بهره گیرد. ایجاد سازوکاری مناسب در یک ساختار فراوزارتخانه ای برای ایجاد وتدت رویه در گام نهادن ایران
در این راه، ضرورتی انکارناپذیر در شرایط کنونی است. از دست رفتن این فرصت، که امکان دستیابی به سرمایه های خارجی را در یک چارچوب منطقی و بدور از شائبه های سیاسی و استعمارگرانه غربی فراهم آورده است، می تواند در آینده ایران تاثیرگذار باشد.