رضا هنری بجستانی - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، علوم سیاسی و زبان های خارجی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

اصل بر عدم تعلیق اجرای رأی در طریق فوق العاده اعتراض است. تعلیق اجرای رأی، شامل تاخیر، تعطیل، توقیف و قطع است (ماده 24 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356) که هر یک از عناوین بکار برده در این ماده آثار متفاوتی دارد. دغدغه اصلی این تحقیق، پاسخ به این سوال است که «تعلیق اجرای حکم در طرق فوق العاده اعتراض چگونه است؟» همچنین،طرق فوق العاده اعتراض به آراء به چه مواردی اطلاق می شود و تعلیق چه جایگاهی دارد؟ تفاوت بین تعطیل، توقیف، قطع و تاخیر اجرا چیست؟ با گردآوری و تدوین این پایان نامه و پاسخی درخور به ابهامات پیش رو، می توان کمک شایانی به رویه قضایی و حقوق محکوم له و محکوم علیه نمود، چرا که قانون جرای احکام کنونی مصوب 1356 می باشد و علی رغم نقاط قوتی زیادی که در آن وجود دارد، با توجه به بروز مسائلی نوظهور در برخی مواقع، موضوع را به اجمال برگزار نموده و پاسخ قطعی برای آن ندارد. لذا قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356، نیازمند اصلاح و تفسیر و تعریف موارد مندرج در آن از جمله تعویق، تاخیر، توقف و تعطیل است و همچنین با توجه به گستردگی موارد توقیف اجرای رأی بهتر می باشد که قانون گذار تمامی موارد را در یک قانون گردآوری نماید.

اجرای حکم، تعلیق، طرق فوق العاده، طواری، تاخیر