فائزه نظیری

خطرات و حوادث غیر مترقبه از جمله عواملی به شمار می رود که موجب به خطر افتادن جان افراد جامعه است. لذا برای حفظ حیات افراد از این خطرات در شرایط بحرانی، لازم است تعهداتی اندیشیده شود که ضمن آن افراد متعهد به نجات جان افراد در معرض خطر بوده و نسبت به این امر مبادرت ورزند. از طرفی روشن است که دین مبین اسلام حیات انسان را محترم می داند آن سان که حیات هر فردی برابر است با حیات همه مردم، لذا در صورتی که جامعه حیات یکی را خوار شمرده و بی قدر داند، این امر نه تنها حیات همه جامعه را به خطر می اندازد بلک مخالفت با فرمان اسلام است. بحث حاضر مرتبط با اهمیت این تعهدات (تعهدات مقابله با خطر) از دیدگاه قرآن و روایات است. آیات سی ودوم سوم مائده وروایاتی که نجات دادن افراد از خطر و بلایا را مصداق این آیه شریفه می دانند براهمیت این مشاغل دلالت دارد. برخی از مفسران مراد از تعبیر «و من احیاها فکانما احیا النّاس حمیعا» در این آیه را تعظیم احیای نفس دانسته اند و رغبت در احیای نفوس را هدفی مهم می دانند که خداوند متعال در مقام تفهیم آن به مخاطبین است. در حقیقت شاید بتوان تعهدات مقابله با خطر را به نوعی مصداق آیه مذکور دانست

اهمیت تعهدات مقابله با خطر، آیه سی و دوم سوره مائده ، روایات، احیاء