فائزه نظیری

بسیاری از وظایف و مأموریت های افراد متعهد به مقابله با خطر در شرایط اضطراری انجام می شود و مامور برای انجام مأموریت ناگزیر دست به اقداماتی می زند که در برخی موارد موجب به خطر افتادن جان وی می گردد. از آنجا که این اقدامات اضطراری گاه موجب در معرض هلاکت قرار گرفتن سلامتی و جان متصدیان این مشاغل می گردد، در نگاه اول مشروعیت این تعهدات به دلیل ناسازگاری ظاهری بر ادله وجوب حفظ نفس وعدم جواز القاء نفس در تهلکه با چالش روبروخواهد بود. از همین رو با توجه به اهمیت موضوع و به منظور رفع این ابهامات در تحقیق حاضر به روش تحلیل محتوا به موضوع پرداخته شده و اطلاعات لازم به شیوه اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شده است و آنگاه با تحلیل یافته های موجود و با بررسی احتمالات گوناگون در این رابطه نهایتا به تبیین دیدگاه صحیح که انصراف ادّله حفظ نفس از تعهدات مقابله با خطر است پرداخته می شود.

وجوب حفظ نفس، حرمت القاء در تهلکه، اضطرار، تعهد، خطر، ایثار