تبیین شاخص ها و معیارهای بهینه کاهش آسیب پذیری سامانه های گازرسانی شهری در راستای ارتقاء امنیت ذاتی آن برای مقابله با تهدیدات محتمل انسان ساخت از منظر پدافند غیرعامل

انرژی به عنوان اصلی ترین موتور تمدن بشری نقش انکار ناپذیری در تمامی عرصه های زندگی امروزی انسان دارد. در این بین انرژی گاز به عنوان یکی از مهم ترین و حیاتی ترین منابع انرژی در جهان مطرح شده است. اگر به آمارهای حوادث اخیری که برای شبکه های گاز شهری اتفاق افتاده را نگاهی بیندازیم به کرات شاهد خواهیم بود که شبکه های شهری تأمین گاز در دهه های گذشته طی منازعات نظامی همواره در معرض ایجاد خرابکاری و تهدید بوده است. در این میان، اتخاذ تدابیری جهت تسهیل سازوکار مدیریت بحران و تداوم خدمات عمومی باهدف افزایش امنیت و آستانه تحمل ملی، به ویژه در شریانهای مهم مانند گاز حائز اهمیت می باشد. زمانی که از آسیب پذیری ذاتی یک سیستم حرف میزنیم بدون تردید بحث امنیت ذاتی آن سیستم نیز پیش می آید. چرا که شناسایی و تعمیم نقاط آسیب پذیر در ذات هر سیستمی طبیعتا تامین امنیت ذاتی همان سیستم را به دنبال خواهد داشت. در پژوهش حاضر نیز سعی ما براین بوده که مسائل مربوط به شناسایی و ارزیابی دارایی ها و اجزاء آسیب پذیر سامانه های گازرسانی شهری را با رویکرد پدافند غیرعامل به خوبی مورد تجزیه وتحلیل قرار داده و توضیحات کافی را ارئه دهیم که اگر درصدد تقویت نقاط آسیب پذیر مشخص شده بوده باشیم، قاعدتا این کار باعث افزایش ایمنی و امنیت در ذات شبکه های گازرسانی را به دنبال خواهد داشت. فلذا برای تحقق این امر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی محتوا و از طریق مطالعات و تحقیقات کاربردی صورت گرفته سعی در تبیین شاخصها و معیارهای بهینه کاهش آسیب پذیری سامانه های گازرسانی جهت ارتقاء امنیت در ذات این سامانه ها در بستر پدافند غیرعامل بوده ایم که به دنبال این امر شاهد فرآیند خدمات دهی سامانه های گازرسانی شهروندان اعم از مشترکین عام، خاص و پرمصرف در تمام فصول سال به صورت مداوم، مستمر، پایدار و در بالاترین درجه ایمنی و امنیت خود خواهیم بود.

Keywords:

آسیب پذیری , گازرسانی شهری , امنیت ذاتی , تهدیدات انسان ساخت , پدافند غیرعامل