ارزیابی ساختار درآمدی شهرداری تهران با تاکید بر منابع پایدار(مطالعه موردی شهرداری تهران)

یکی از مهم ترین چالش هایی که امروزه کشورهای در حال توسعه از جمله ایران با آن مواجه هستند فقدان سیستم اقتصادی کارآمد، نظام مالیاتی با درآمدهای ناپایدار و عدم مشارکت مناسب شهروندان در تامین هزینه های شهرهاست و این عاملی شده که نظام مدیریت شهرها به سمت و سوی درآمدهای ناپایدار و فاقد شفافیت لازم کشیده شود. این چالش نیز با افزایش محدودیت های مالی و نیز بحران های اقتصادی روز به روز افزایش می یابد. در نظام مدیریت شهری ایران تغییر ترکیب درآمدی و کاهش شدید سهم کمک های بلا عوض دولت طی 20 سال اخیر، شهرداری ها را به سوی افزایش منابع درآمدهای محلی کشاند، اما به دلیل این که این تغییر ساختار بدون مطالعه و نیز بستر سازی های لازم و نیز فراهم نکردن تمهیدات قانونی لازم انجام شد، شهرداری های کشورو بویژه شهرداری تهران با مشکلات عدیده ای مواجه شدند که نمونه بارز آن روی آوردن به عوارض حاصل از فروش تراکم برای تأمین مالی شهرداری می باشد که درآمدیست ناپایدار. ناپایداری و عدم سلامت و شفافیت این نظام و نیز عدم توانایی ساختار مدیریت مالی شهر برای دست یابی به بازارهای مالی و پولی برای تامین هزینه های هنگفت اداره شهر تهران، این مسئله ایجاب میکند تا به ارائه راهکاری در جهت اصلاح این ساختار برآییم. بر این اساس پژوهش حاضر بر این است تا با شناخت ساختار درآمدی شهرداری تهران و دیدی مقایسه ای با راهکارهای درامدزایی پایدار در کشورهای مورد مطالعه در جهت ارائه راهکار و پیشنهاداتی در مورد امکان سنجی اجرای این روش های درامد زایی در شهر تهران نایل شود.

Keywords:

ساختار درآمدی , درآمدهای پایدار , منابع ناپایدار