کرونا و لزوم ایجاد شهر هوشمند

در دهه های اخیر با گذار از توسعه کشاورزی و صنعتی، شهرها به عنوان عرصه استقرار خدمات، به موتور محرک اقتصاد کشورهاو اصلی ترین جایگاه زیست و استقرار جوامع بشری تبدیل شدهاند. چرخه دائمی انباشت سرمایه و تمرکز به خصوص در کلانشهرها به مانند جاذبه مغناطیسی، جمعیت و فعالیت را هر چه بیشتر به خود جذب کرده اند. اگر چه این انباشت و تراکم فزاینده، مزیت و صرفه های اقتصادی فراوانی داشته است اما تبعات تراکم فزاینده در ابعاد گوناگون اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی و بهداشت و سلامت جامعه به مرور از مزایای آن پیشی گرفته است. ابعاد بحران کرونا جلوه های تازه ای از گستردگی و عمق ناکارآمدی مدیریت جهانی توسعه پدیدار ساخت، به گونه ای که برخلاف بیشتر بحرانها و آسیب های جمعی دیگر، به نظر میرسد خسارت جانی و مالی این اپیدمی بر جهان توسعه یافته و به خصوص کلانشهرها و شهرهای جهانی بسیار وسیع تر از جهان درحال توسعه و توسعه نیافته است. کووید-19 بر زندگی شهری، تردد و حمل و نقل در شهرها، اقتصاد شهری، سلامت و بهداشت شهری و امنیت شهرها اثر گذاشت. از آنجایی که هوشمندسازی مسیر خدمات رسانی را در مدیریت شهری هموار می کند، و فرصتهای مجازی و سیستم ها و سامانه های هوشمند، بخش اجتناب ناپذیری از زندگی روزمره در این ایام شد لذا، پژوهش حاضر با هدف دستیابی به شهرهوشمند در دوران پساکرونا با استفاده از روش صورت توصیفی – تحلیلی پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که شهر هوشمند، یک سرمایه گذاری طولانی مدت و بهینه در فرآیند خدمات و ارتقای سلامت اداری است و در کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری اهمیت زیادی دارد، ضمن اینکه مدیریت و نظارت را بهبود می بخشد و محیط زندگی شهروندان را توسعه میدهد.

Keywords:

شهرهوشمند , شهر الکترونیک , کرونا , مدیریت شهری