ارزیابی روش های مبتنی بر طیف ظرفیت سازه در تخمین نقطه عملکرد لرزه ای سازه های بتن آرمه

امروزه با توجه به گسترش مفاهیم طراحی بر اساس عملکرد نیاز به ارائه راه حل هایی ساده اما دقیق جهت تخمین نقطه عملکرد لرزه ای سازه ها بهمنظور مقاصد طراحی و بهسازی آنها داریم. در این مقاله به ارزیابی روش های مبتنی بر طیف ظرفیت سازه شامل روش ATC-40، روش N2 و روش طیفانرژی در تخمین نقطه عملکرد لرزه ای سازه های 5، 10 و 15 طبقه بتنی، که به عنوان نماینده ای از ساختمان های کوتاه مرتبه، میان مرتبه و نسبتا بلند مرتبه هستند پرداخته و نتایج بدست آمده از هر یک از روش های عنوان شده را به منظور بررسی میزان دقت در نگاشت های زلزله ی حوزه دور و نزدیک گسل (بدون پالس و همراه پالس) با مقادیر بدست آمده از تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی مقایسه نموده ایم. پس از بررسی های صورت گرفته مشخص گردید که روش طیف انرژی کمترین میزان خطا را در مقایسه با سایر روش های ذکر شده در تمامی مدل ها و نگاشت های زلزله به استثنای نگاشت های حوزه نزدیک دارای پالس در تخمین نقطه عملکرد لرزه ای داشته و نتایج حاصل از این روش نزدیک به میانگین نتایج بدست آمده از تحلیل دینامیکیغیر خطی تاریخچه زمانی است.

Keywords:

روش طیف انرژی , روش N2 , روش ATC-40 , طراحی بر اساس عملکرد , نقطه عملکرد سازه