مصطفی محمدی - مدرس دانشگاه، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی رییس کمیته جوانان، انجمن دوستی ایران و چین

چین از جمله قدرت های نوظهور در جهان امروز است. این کشور در حال حاضر با سطح درآمد بالاتر از متوسط، دومین اقتصاد بزرگ جهان به شمار می رود. با تغییر استراتژی کلان چین از تجدیدنظرطلبی به توسعه گرایی، سیاست خارجی این کشور از سال 1979 تاکنون بیش از پیش اقتصادمحور و بخشی از فرآیند توسعه آن شده است. ابتکار کمربند و راه یکی از برنامه هایبلندپروازانه چین در عرصه بین المللی است. روابط سیاسی ایران و چین از حدود نیم قرن پیش به طور رسمی آغاز شد و با وجود فراز و نشیب های جزیی، در سال های اخیر رو به رشد و گسترش بوده است. در این مطالعه، بر اساس رویکردی میان بخشی، چهار سناریوی محتمل بر اساس دو عامل "عملیاتی شدن برجام" و "نهایی و عملیاتی شدن قرارداد همکاری های بلندمدت ایران وچین" شناسایی شدند و شرایط و الزامات بهره گیری کسب و کارها از منافع ناشی از تحقق هر یک از سناریوها مورد بررسی قرار گرفتند. این چهار سناریو "جهش اقتصادی کشور"، اقتصاد غرب گرا"، "اقتصاد شرق گرا" و "تداوم رکود اقتصادی کشور" هستند که میزان احتمال وقوع هر یک متفاوت است.

روابط اقتصادی، سناریو پردازی، کسب و کار، ایران، چین