پیش بینی و تدوین مدل كمی فروش برندهای خصوصی در بازار صنعتی ایران

امروزه برند دیگر تنها یک ابزار کارآمد در دست مدیران نیست. برند یک الزام استراتژیک است که سازمان ها را در جهت خلق ارزش بیشتر برای مشتریان و همچنین ایجاد مزیت های رقابتی پایدار کمک می سازد. برند می تواند خالق مسائلی چون سنجش میزان وفاداری مشتریان، عکس العمل های کششی در قبال تغییر قیمت، ارزیابی نگرش های بازار و ... در سازمان باشد. برندهای صوصی سهم بالایی از بازار را به خود اختصاص داده اند و تبدیل به رقیبی قدرتمند برای برندهای تولیدکنندگان شده اند و مصرف کنندگان بسیارعلاقه مند به خرید کالا با برند های خصوصی می باشند. محقق در این پژوهش در پی تحقیق و مطالعه بر روی پیش بینی و تدوین مدل کمی فروش برند خصوصی در بازار صنعتی ایران است. روش تحقیق مورد استفاده در این اکتشافی پیمایشی و نوع تحقیق کاربردی است. جامعه آماری جهت انجام مصاحبه تولیدکنندگان و خریداران متغیرهای برند خصوصی مانند نرخ ارز، تعرفه گمرکی، قیمت مواد اولیه، رشد اقتصادی، مقدار فروش، مقدار سود، تعداد مشتریان جدید، قیمت گذاری برند، مقدار تخفیف، تورم در تهران بوده اند و مجموعا 12 نفر به مصاحبه پاسخ داده اند. که در سال های 1384 تا 1398 بررسی شده است. نتایج نشان می دهد مقدار تخفیف، قیمت گذاری برند، تعداد مشتریان جدید، مقدار سود، مقدار فروش، رشد اقتصادی و قیمت مواد اولیه تأثیر معناداری بر فروش برند خصوصی دارند. همچنین نتایج اولویت بندی از روش AHP برتری گزینه ها در اوزان نهایی مشخص شده است بدین صورت که اولویت گزینه ها به ترتیب عبارتند از: قیمت گذاری برند، رشد اقتصادی ، قیمت مواد اولیه ، مقدار سود ، تعداد مشتریان جدید ، مقدار فروش، مقدار تخفیف.

Keywords:

عوامل کمی , برند خصوصی , فروش برند