حشمت خلیفه سلطانی - عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی
سیمین جلیلی جو - کارشناسی مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی
ایمان چینی چیان مقدم - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت تکنولوژی

توسعه پایدار به یک استراتژی اساسی برای هدایت تحولات اجتماعی و اقتصادی جهان تبدیل شده است. با این حال، در روند جاری آن، هنوز تفسیرهای غلطی در مورد نظریه توسعه پایدار وجود دارد. چنین سوتعبیرهایی در مبارزه بین مسیرهای توسعه پایدار قوی و ضعیف و آشفتگی مفهوم عدالت درون نسلی و بین نسلی برجسته شده است. در این مقاله، از روش استقرایی و تحلیل هنجاری برای روشن شدن روند تکامل تدریجی و بهبود مفهوم و هدف توسعه پایدار، برای تقویت درک جامع از آن به کار گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که تئوری توسعه پایدار سه دوره را تجربه کرده است: دوره اولیه (قبل از 1972)، دوره قالب گیری 1987-1972 ودوره رشد 1987 تاکنون توسعه پایدار از مفهوم فازی اولیه، از جمله افزایش خرد عملی، به تدریج در یک اقدام جهانی اجرا می شود. هدف توسعه پایدار از دنبال کردن هدف واحد استفاده پایدار از منابع طبیعی به اهداف توسعه هزاره و اهداف توسعه پایدار تکامل می یابد. این مقاله استدلال می کند که نظریه پایداری قوی باید مفهوم پذیرفتهشده توسعه پایدار باشد. فرهنگ، حکمرانی خوب و سیستم های پشتیبانی از زندگی از عوامل مهم در ارتقا توسعه پایدار هستند.

توسعه پایدار؛ اهداف توسعه پایدار فرهنگ؛ حکومت