نقش فرهنگ عامه و روایات شفاهی در توسعه پایدار بافت تاریخی شهر یزد

فرهنگ عامه (فولکلور) به معنای دانش عامیانه و آداب و رسوم سنتی است که هرجامعه از ویژگی مجزایی برخوردار است و در عین حال با توجه به نیازهای اصلی و مشترک روحی و روانی موجب همبستگی های انسانی و شکل گیری روحیه مسالمت آمیز میان ملت ها می گردد. از ویژگی های بارز فرهنگ عامه، پیوند با ادبیات شفاهی، اقتصاد و اعتقادات دینی مردم است و انسان هوشمند تحت تأثیر آن از انجام کارهایی که در جهت معکوس آن باشد دوری می گزیند. یکی از دلایل اهمیت فرهنگ عامه در عصر امروز، افزایش توجه ملت ها به مفهوم تمدن و فرهنگ است که به مقوله خودباوری و هویت ملی دست می یابند. چراکه امروزه انسان با ورود به عصر نوین و دستیابی به فناوری های ارتباطی جدید و افزایش سرعت تغییرات به نوعی از طریق توجه به فرهنگ عامه می توان به گذشته تاریخی، تمدنی و فرهنگی خود، آشتی برقرار نمود. بنابراین یکی از عناصر اصلی تشکیل دهنده فرهنگ عامه، روایات شفاهی هستند. پژوهش حاضر با تکیه بر مصاحبه و بررسی های میدانی و همچنین مطالعات کتابخانه ای، و با توجّه به ثبت بافت تاریخی یزد در فهرست میراث جهانی، می کوشد تا بر اساس روایات شفاهی مرتبط با ابنیه تاریخی با منشاء تاریخی، اجتماعی، اقتصادی و روانشناختی، بر اهمیت حفظ و کارکرد میراث ملموس و ناملموس فرهنگی تاریخی همچنین توسعه پایدار جامعه محلی بیافزاید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که این روایات ضمن پوششدادن و برآوردن نیازهای فرهنگی، اجتماعی و روانشناختی، در پیوند با بافت تاریخی ثبت شده شهر یزد منجربه توسعه پایدار و رونق گردشگری می شود.

Keywords:

روایات عامیانه , میراث فرهنگی , توسعه پایدار , گردشگری , بافت تاریخی یزد