آزاده حکمت - Department of Biology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
کوثر محسن پور - Department of Biology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
سید محمد اطیابی - Department of Pilot Biotechnology, Pasteur Institute, Tehran, Iran
هاله بخشنده - Nanobiotechnology Department, New Technologies Research Group, Pasteur Institute of Iran, Tehran, Iran

سابقه و هدف: در میان نانوذرات نیمه‌هادی، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (NPS TiO2) به­طور گسترده در صنایع نانوتکنولوژی و پزشکی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. NPS TiO2 از راه­های مختلف سنتز می‌شوند. هدف از این مطالعه بررسی نقش نوع پوشش مورد استفاده در سنتز NPS TiO2 بر ایجاد تغییرهای ساختاری DNA است. مواد و روش‌ها: از طیف‌سنجی‌های‌ جذبی ماوراء بنفش (UV)، ‌فلورسانس و دورنگ نمایی دورانی (CD) به­همراه آنالیز پتانسیل زتا جهت بررسی تغییرهای ایجاد شده در ساختار DNA در هنگام افزودن NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول، حاوی پایدارکننده HNO3 و بدون پوشش استفاده گردید. نتایج: مطالعات طیف‌سنجی UV، خاموشی فلورسانس و ثابت‌های اتصال نشان داد نانوذرات حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول (M-1 105×2/2) در مقایسه با دو نانوذره دیگر (M-1 104×3/2 برای NPS TiO2 بدون پوشش ویژه و M-1 105×1/1 برای NPS TiO2 حاوی پایدارکننده HNO3)، می‌توانند برهم­کنش قوی‌تر با DNA داشته باشند و موجب تغییر ساختار DNA شوند. طیف‌سنجی CD نشان داد در حضور NPS TiO2 استکینگ بازهای DNA کاهش می‌یابد و مقدار پتانسیل زتا DNA در حضور NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول کم­تر شده است (mV 60/24-). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول نسبت­به دو نوع نانوذره دیگر برهم­کنش قوی‌تری با DNA دارد. بنابراین نوع پوشش انتخابی در هنگام سنتز NPS TiO2 در میزان برهم­کنش نانوذرات با DNA حیاتی است و توجه به این نکته در طراحی‌ نانوداروها و درمان سرطان بسیار مهم است.

titanium dioxide nanoparticles (TiO2NPs), DNA, Spectroscopy, Zeta Potential, Synthesis, IAU science, نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO2NPs), DNA, طیف‌سنجی, پتانسیل زتا, سنتز, IAU science