ردیابی ژن های حدت اینتیمین، همولیزین و شیگاتوکسین در اشریشیاکلی جدا شده از طوطیسانان
Publish place: New Cellular Biotechnology - Molecular، Vol: 10، Issue: 38
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 336
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NCMBJ-10-38_005
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1399
Abstract:
سابقه و هدف: اشریشیاکلی یک عامل عفونی مشترک بین انسان و حیوانات است که دارای ژنهای حدت زیادی است. یکی از ژنهای حدت واجد اهمیت اینتیمین است که عامل اتصال باکتری به سلولهای مخاطی است. از طرفی ژنهای حدت همولیزین و شیگاتوکسین نیز با تولید سم باکتریایی عامل ایجاد عوارض گوارشی هستند. لذا سویههای اشریشیاکلی که واجد ژنهای حدت مذکور باشند میتوانند در انسان ایجاد بیماری کنند. در این راستا، در مطالعه اخیر به ردیابی ژنهای حدت مذکور در سویههای اشریشیاکلی جدا شده از طوطیسانان پرداخته شد.
مواد و روش ها: بهمنظور شناسایی ژنهای حدت در اشریشیاکلی با منشاء طوطیسانان، 100 نمونه سوآب از ناحیه کلواک انواع طوطیسانان از کلنی‌های نگهداری طوطی در استان اصفهان و چهارمحال و بختیاری جمعآوری شد. پس از کشت و خالصسازی، با تستهای بیوشیمیایی به تأیید موارد آلودگی اشریشیاکلی پرداخته شد. سپس با استخراج DNA بهروش جوشاندن به ردیابی ژنهای همولیزین، اینتیمین و زیرردههای 1 و 2 شیگاتوکسین ( stx1و stx2 ) پرداخته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد 57/18 درصد از جدایه‌های اشریشیاکلی جدا شده واجد ژن اینتیمین ، 28/4 درصد واجد ژن stx2 و 85/2% واجد همولیزین بودند. تنها یک جدایه واجد ژنهای اینتیمین و همولیزین وstx2 به طور همزمان بود (%42/1). در هیچ‌یک از جدایه‌ها ژن stx1 ردیابی نشد.
نتیجه گیری: با توجه به افزایش تقاضا برای نگهداری انواع طوطیسانان بهعنوان حیوان دست‌آموز برای کودکان و نوجوانان لازم است مراقبتهای بیشتری در جهت کاهش خطر انتقال بیماری‌های مشترک از این پرندگان به انسان صورت بگیرد.
Keywords:
E. coli , Intimin , hemolysin , shigatoxin , Psittacine birds. , شیگاتوکسین , اینتیمین , همولیزین , اشریشیاکلی , طوطیسانان.
Authors
امیرحسین ضیا الدینی
Veterinary Medicine, Faculty of Veterinary Medicine, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran.
مجید غلامی آهنگران
Department of Clinical Sciences, Veterinary Medicine Faculty, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran
آسیه احمدی دستگردی
Department of Food Science and Technology, Ardestan Branch, Islamic Azad University, Ardestan, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :