مرتضی تقی زاده زانوقی - دانشجوی دکتری

اطفال و نوجوانان بخشی حساس و گسترده از اعضای هر جامعه را تشکیل می‌دهند. لازم است مخاطراتی که این گروه جمعیتی را تهدید می‌کند، شناسایی و برای مرتفع نمودن آن تدابیری اندیشیده شود. در سیاست جنایی ایران تا قبل از تصویب قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب 1399 ، در زمینه‌ی مواجهه‌ی بدون نقص و هوشمندانه در قبال این مخاطرات با فقدانِ قانونی جامع و پاسخ‌گو، بر پایه‌ی نیاز زمان روبرو بودیم. با تصویب قانون یادشده، ضمن تفکیک دوران طفولیت از نوجوانی و افتراقی کردن پاره‌ای اقدامات حمایتی برای هریک از این دو دسته، در زمینه‌ی سامان‌دهی وضعیت تحصیلی دانش آموزان ایرانی و غیرایرانی، ایجاد ضمانت اجرای کیفری در مورد کوتاهی مراقبین و محافظین اطفال و نوجوانان در انجام وظایف خود، تخصصی و تسامحی کردن بخش‌هایی از رسیدگی به جرایم علیه اطفال و نوجوانان و جلوگیری از توسعه دادن علل موجهه‌ی جرم به موارد کودک آزاری، مقرراتی وضع شده است. بدیهی است برنامه‌ریزی برای آموزش کسانی که در قانون برای آنان وظایفی برشمرده شده است و همچنین وجود تعامل بین نهادهایی که در قانون تکالیفی را عهده‌دار شده‌اند، منجر به توفیق سیاست جنایی به منظور حمایت حداکثری کیفری و غیرکیفری از اطفال و نوجوانان بر پایه‌ی قانون جدید خواهد شد.  

اطفال و نوجوانان در معرض خطر, حمایت ماهوی و شکلی, حمایت کیفری و غیرکیفری