ایمنی زایی واکسن ژنتیکی DNA و کاهش بار ویروسی در قزل آلا پس از عفونت تجربی با ویروس نکروز عفونی پانکراس (IPNV)
Publish place: New Cellular Biotechnology - Molecular، Vol: 9، Issue: 36
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 326
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NCMBJ-9-36_008
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1399
Abstract:
سابقه و هدف: ویروس نکروز عفونی پانکراس (IPNV)عامل بیماری واگیردار IPN است که باعث تلفات شدید در گونه‌های مختلف آبزیان می‌گردد. این مطالعه با هدف ساخت و ارزیابی واکسن DNA علیه بیماری IPN در قزل آلا انجام گردیده است.
مواد و روش ها : در مطالعه حاضر واکسن DNA با استفاده از کد کردن آنتی ژن (VP2) سویه بومی ویروس IPNV در وکتور یوکاریوتیpcDNA 3.1 حاوی پروموتور سیتومگالوویروس(CMV) ایجاد و توسط باکتری E. coliکلون گردید. تایید حضور آنتی ژن VP2در وکتور و صحت واکنش لیگاسیون با استفاده از هضم آنزیمی توسط آنزیم های Hind III و XhoI صورت گرفت. کارایی واکسن DNAدر بچه ماهیان قزل آلا با استفاده از تزریق عضلانی دوز های 2، 5 و10 میکروگرم پلاسمید حاوی توالی آنتی ژن ارزیابی گردید. بیان آنتی ژن در بافت طحال ماهیان واکسینه شده و هم چنین قابلیت ایمنی زایی و کاهش بار ویروسی در ماهیان بازمانده از عفونت تجربی با استفاده از بیان ژن IPNV-VP4 بررسی گردید.
یافته ها: حضور آنتی ژن تجویز شده 30 روز بعد از واکسیناسیون در بافت طحال ماهیان با استفاده واکنش RT-PCR تایید گردید. هم چنین بیان نسبی ژن IPNV-VP4 (مارکر بار ویروسی) در بافت طحال و کلیه ماهیان واکسینه شده بازمانده در 45 روز بعد از عفونت تجربی به طور معنی داری پایینتر از گروه های کنترل بود.
نتیجه گیری: این پژوهش نشان میدهد که واکسنDNA ساخته شده میتواند باعث ایمنی زایی قزلآلا علیه ویروسIPNV و کاهش بار ویروسی در ماهیان بازمانده از بیماری و متعاقبا مانع از ایجاد حاملین بدون علائم بالینی و انتشار ویروس گردد.
Keywords:
Molecular diagnosis , Helicobacter pylori , Infertile men , PCR , آنتی ژن VP2 , ویروس IPNV , واکسن DNA , قزل آلا , VP
Authors
سهراب احمدیوند
Department of Aquatic Animal Health, Faculty of Veterinary Medicine, University of Tehran
مهدی سلطانی
Department of Aquatic Animal Health, Faculty of Veterinary Medicine, University of Tehran
مهدی بهدانی
Biotechnology Research Center, Venom & Biotherapeutics Molecules Laboratory, Pasteur Institute of Iran, Tehran, Iran
رضا حسنزاده
Central Veterinary Laboratory, Iran Veterinary Organization, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :