مهارت ها و چالش ها در آموزش فضای مجازی

یادگیری الکترونیکی روشی برای ارائه یادگیری انعطاف پذیرتر و ایجاد فرصت بیشتر برای فراگیران، تسهیل پیگیری پیشرفت یادگیرندگان و فعالیت های آنان و همچنین فراهم آوردن فرصتی بای ایجاد محیط های یادگیری جدید اثربخش محسبو می شود؛ اما زمانی می توان این عوامل را بهبود داد و کیفیت آن ها را تضمین کرد که این عوامل مورد ارزشیابی قرار گیرند. در واقع بدون ارزشیابی از برنامه های یادگیری الکترونیکی و عناصر مرتبط با آن نمی توان این نوع آموزش را مطلوب قلمداد کرد و یا کیفیت آن را بهبود بخشید؛ اما اقدام برای ارزشیابی و تضمین کیفیت آموزش الکترونیکی، می بایست در چارچوب علمی و بر مبنای مدل و روشی منسجم انجام شود تا از اثربخشی لازم برخوردار گردد. هدف این پژوهش بررسی مهارت های تدریس مدرسان آموزش مجازی و مزایا و چالش های آموزش مجازی است. مدرسان مجازی برای تدریس اثربخش در محیط مجازی به مهارت های متنوعی نیاز دارند که با توجه به ویژگی های این محیط، غالباً با مهارت های تدریس در محیط حضوری تفاوت دارند. مهارت مورد نیاز برای تدریس در دره های مجازی در هشت مهارت؛ اداره و طراحی فرآیند آموزش، تسلط ب نرم افزارها و پشتیبانی فناورانه، ترغیب دانش آموزان به تأمل، ارزشیابی فرآیند یادگیری، بیان اهداف و چارچوب کلی دروس، طراحی فعالیت های یادگیری و ارائه بازخورد و ملاحظه تفاووت های فردی می باشند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت و نقش مهم یادگیری الکترونیکی در افزایش کیفیت کارکرد آموزش، برنامه ریزان، دست اندر کاران و مدیران مربوطه در مراکز آموزش باید علاوه بر ارزشیابی از بخش های آموزشی و پژوهشی به ارزشیابی از یادگیری الکترونیکی نیز پرداخته و نقاط قوت و ضعف این بخش را بشناسند و برای تقویت نقاط قوت و یا رفع کاستی های و نقص های احتمالی این بخش اقدام کنند تا بدین وسیله شاهد پویایی بیشتر مراکز آموزش در کشور باشیم. هم چنین به منظور بهبود روند این روش آموزش انتظار می رود، تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری طبق استانداردها اصلاح گردد و مهارت رایانه ای مورد نیاز معلمان افزایش یابد.

Keywords:

آموزش الکترونیکی , یادگیری الکترونیکی , ارزشیابی , سواد رایانه ای , کیفیت