رینب نوروزی - پژوهشگر

واژه مسئولیت از نظر لغوی به معنای تعهد می باشد و از نظر اصطلاحی یعنی کسی یا چیزی که موردسؤال و مؤاخذه واقع شود. مسئولیت، هنگامی مفهوم پیدا می کند که در هستی خدایی و حکمتی وشعوری باشد. چون در هستی غیر خدایی و بی حکمتی دیگر مسئولیتی نمی باشد. واژه دیگری که دراین اثر به آن پرداخته شده است واژه سبک می باشد که از نظر لغوی به معنای گداختن زر و سیم بهکار رفته است و از نظر اصطلاحی به معنای شیوه مشخصی که در انجام گرفتن کاری یا ساخته شدنچیزی به کار می رود. سبک زندگی تجویزی اسلام، در مفهوم، به گونه ای سازماندهی شده است کهجامعیت لازم را داشته باشد و هیچ جزئی از آن مورد غفلت نباشد. تأثیری که فرد، با مسئولیت پذیریدر سبک زند گی اسلامی به وجود آورده، این است که در حفظ عزت خویش تلاش کرده و از هر آنچهبه خواری او می انجامد، فرد از آن دوری نماید و آن تأثیری که مسئولیت پذیری در ارتقاء کیفی سبکزندگی اسلامی در حیطه خانواده باید داشته باشد، این چنین است که زن و مرد با پی ریزی کانونخانواده و تشکیل آن عمری را در کنار هم می گذرانند و فرزندان را در دامان پر مهر خویش می پرورانند.اگر هر یک از اعضای خانواده بدون هیچگونه کوتاهی کردن مسئولیت های خود را به انجام رسانند، یقینااین کانون گرم سامان می یابد. تأثیر مسئولیت پذیری در ارتقاء کیفی سبک زندگی اسلامی در حیطهاجتماع هم به این گونه است که زندگی اجتماعی از یک نوع ارتباط و هماهنگی مخصوصی برخورداراست و افراد بدون تعاون و همکاری نمی توانند نیازهای خود را تأمین کنند و از آنجا که باید همه عواطفبه سوی خداوند متعال جهت گیری شود، احساس مسئولیت در قبال دیگری اهمیت دارد. پس انسانهمان گونه که به منافع فردی خویش می اندیشد به رعایت منافع جمعی نیز ملزم است. بنابراین انسانباید خود را از جامعه و جامعه را از خود بداند. سعادت جامعه را سعادت خود و انحطاط آن را انحطاط خویش بداند.

اجتماع، خانواده، سبک زندگی اسلامی، فرد، مسئولیت پذیری