بررسی اثر پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی r‌s141831067 در ژن دی هیدروفولات ردوکتاز بر پاسخ به متوترکسات در مبتلایان به سرطان پروستات

سابقه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی تئوری تأثیر پلی­­مورفیسم­ تک ­نوکلئوتیدیrs141831067 ژن دی­هیدروفولات ردوکتاز بر پاسخ درمانی افراد مبتلا به سرطان پروستات به داروی متوترکسات و مطالعه فراوانی این پلی­مورفیسم­ در جمعیت ایرانی است. مواد و روش­ها: در این پژوهش خون محیطی از 50 فرد سالم و 50 فرد مبتلا به سرطان پروستات گرفته شد. سپس DNA ژنومی استخراج و جداسازی شد. برای بررسی وجود پلی­مورفیسم موردنظر در افراد مورد مطالعه، از تکنیک ARMS-PCR استفاده شد. در نهایت بررسی آماری نتایج به­دست آمده به­واسطه بررسی فراوانی آللی، درجه هتروزیگوتی، آنالیز فاکتور PIC و بررسی تعادل هاردی واینبرگ صورت پذیرفت. یافته­ ها: مقایسه فراوانی آلی برای پلی­ مورفیسم rs141831067 در دو گروه سالم و بیمار نشان داد که فراوانی آللی این مارکر در گروه بیمار به­صورت معناداری بیش­تر از گروه سالم است (002/0P-Value=). به­ علاوه آنالیزهای بیوانفورماتیکی برهم­کنش آنزیم دی­ هیدروفولات ردوکتاز و داروی متوترکسات نشان داد که پلی­ مورفیسم تک نوکلئوتیدیrs141831067 ژن دی­ هیدروفولات ردوکتاز در برهم­کنش با دارو تغییر ایجاد می­کند و موجب خروج نسبی متوترکسات از جایگاه فعال دی­ هیدروفولات ردوکتاز می­شود. نتیجه ­گیری: چند­شکلی تک­نوکلئوتیدی rs141831067 موجود در ژن دی­ هیدروفولات ردوکتاز در احتمال بروز سرطان پروستات نقش مهمی دارد و این چند­شکلی تک­نوکلئوتیدی می­تواند باعث بروز مقاومت دارویی به متوترکسات در سرطان پروستات گردد.  

Keywords:

Drug resistance , Prostate cancer , Single nucleotide polymorphism , docking. , مقاومت دارویی , سرطان پروستات , پلی‌مورفیسم تک‌نوکلئوتیدی , داکینگ