سنتز دوکسوربیسین نیوزومی آهسته رهش و بررسی دوز موثر دارو در نانو فرمول برای مقابله با سرطان مغز استخوان

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 379

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_NCMBJ-8-30_002

تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1399

Abstract:

سابقه و هدف: نیوزوم­ها به­دلیل نیمه­عمر بالا در پلاسمای خون امکان رسانش مؤثر عوامل شیمی درمانی به بافت توموری را ایجاد می­کنند و بازده درمانی داروی شیمی درمانی را افزایش می­دهند. در این مطالعه نانو نیوزوم حاوی دوکسوربیسین سنتز شدند. دوز بهینه دارو تعیین شد و اثر ضد سرطانی نانو ذره حاصل مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش­ها: نیوزوم­های حاوی کلسترول و اسپن 60 با نسبت مولی 85:15 با روش آب­پوشانی لایه نازک تهیه گردیدند. در مرحله آب­پوشانی به­منظور تعیین غلظت بهینه دارو، غلظت­های مختلف داروی دوکسوربیسین رقیق شده با آب مقطر به­ کار گرفته شد. هم­چنین در پایان سمیت سلولی با تست MTT سنجیده شد. یافته­ ها: نتایج حاکی است دوز بهینه دارو mg/ml 5/0 است. درصد محصور سازی فرمولاسیون بهینه، سایز و شاخص پراکندگی به­ترتیب 69/81، 9/102 و 128/0 می­باشد. طی 144 ساعت، میزان رهاسازی دارو 35 درصد بوده است. سامانه تهیه شده می­تواند عوارض جانبی دوکسوربیسین را کم کند و در مقابل سلول­های سرطانی مؤثر واقع شود. بحث: این مطالعه نشان داد که دوز دارو در مقدار بهینه، نقش مهمی در بهبود درصد درون­گیری دارو دارد که از نظر اقتصادی بهینه است هم­چنین باعث می­شود در مصرف بالینی، دوز کم­تری دارو با بیش­ترین اثر درمانی وارد بدن بیمار می­شود. کاهش دوز مصرفی دارو هم­چنین سبب می­شود سلول­های سالم کم­تر مورد آسیب قرار ­گیرند. آهسته رهش بودن سامانه دلیل اصلی افزایش سمیت داروی شیمی درمانی است. نتیجه­ گیری: سامانه نیوزومی تهیه شده سامانه­ای آهسته رهش با سایز بسیار کم­تر از 150 نانومتر و درصد بالای محصورسازی دارو می­باشد که می­تواند جهت غلبه بر عوارض جانبی داروی دوکسوربیسین آزاد استفاده شود. سامانه حاصل در مقابل سلول­های سرطان مغز استخوان موثر است.

Authors

سمیرا نادری نژاد

(۱) Department of Biotechnology and Pharmaceutical Engineering, School of Chemical Engineering, College of Engineering, University of Tehran, Tehran, Iran

فاطمه حقیر السادات

(۲) Department of Nano Biotechnology, Research center for new technologies in life science engineering, University of Tehran, Tehran, Iran.

قاسم عموعابدینی

(۱) Department of Biotechnology and Pharmaceutical Engineering, School of Chemical Engineering, College of Engineering, University of Tehran, Tehran, Iran

سعیده رجائی نجف آبادی

(۴) Department of chemistry, Isfahan Payame Noor University, Isfahan, Iran

عظیم اکبرزاده

(۵) Department of Nano Biotechnology, Pilot, Institute Pasteur of Iran, Tehran, Iran