بررسی تنوع ژنتیکی برخی از تودههای شوید (Anethum graveolens L.) بومی ایران با استفاده از نشانگر ISSR
عنوان مقاله: بررسی تنوع ژنتیکی برخی از تودههای شوید (Anethum graveolens L.) بومی ایران با استفاده از نشانگر ISSR
شناسه ملی مقاله: JR_PGRLU-2-1_002
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_PGRLU-2-1_002
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
زینب بهاری - Former M.Sc. Student, Department of Horticultural Sciences, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
عبدالعلی شجائیان - Assistant Professor, Department of Horticultural Sciences, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
سجاد رشیدی منفرد - Assistant Professor, Department of Plant Breeding and Biotechnology, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
امین میرشکاری - دانشگاه یاسوج
خدیجه نصیری - Assistant Professor, Department of Agronomy and Plant Breeding, Faculty of Agriculture, Yasouj University, Yasouj, Iran
مرضیه امیریان - Former M.Sc. Student, Department of Horticultural Sciences, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
خلاصه مقاله:
زینب بهاری - Former M.Sc. Student, Department of Horticultural Sciences, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
عبدالعلی شجائیان - Assistant Professor, Department of Horticultural Sciences, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
سجاد رشیدی منفرد - Assistant Professor, Department of Plant Breeding and Biotechnology, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
امین میرشکاری - دانشگاه یاسوج
خدیجه نصیری - Assistant Professor, Department of Agronomy and Plant Breeding, Faculty of Agriculture, Yasouj University, Yasouj, Iran
مرضیه امیریان - Former M.Sc. Student, Department of Horticultural Sciences, Faculty of Agriculture, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
آگاهی از میزان تنوع ژنتیکی و درک روابط موجود بین گونهها و تودههای بومی کشور گام مؤثری در راستای حفظ ژرمپلاسم گیاهان میباشد. در این مطالعه تنوع ژنتیکی درون و بین هفده تودهی شوید (Anethum graveolens L.) بومی مناطق مختلف ایران با استفاده از پنج نشانگرISSR بررسی شد. در مجموع 29 باند چند شکل ایجاد شد. میانگین کل چند شکلی 7/54% بود. بیشترین و کمترین میزان محتوای اطلاعات چندشکل (PIC)، به ترتیب 46/0 در آغازگر (CA)8G و 4/0 در آغازگر (AG)8T و میانگین 43/0 بود. بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی بر اساس شاخصهای درصد مکانهای ژنی چندشکل بهترتیب 07/62 و 10/93، هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب 248/0 و 392/0 و شاخص اطلاعات شانون به ترتیب 360/0 و 567/0 در میان تودهی اردبیل و تودهی آذرشهر مشاهده شد. ماتریس عدم تشابه نشان داد که تودههای ساری و کرمان بیشترین و تودههای اهواز و نهاوند کمترین فاصله ژنتیکی را داشتند. تقسیمبندی تغییرات درون و بین تودهها با استفاده از تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که 88 درصد کل تغییرات ژنتیکی درون تودهها وجود دارد. تجزیه خوشهای بر اساس روش UPGMA ارتباط ضعیف بین فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی را در بین تودهها نشان داد.
کلمات کلیدی: Cluster analysis, Analysis of molecular variance, Polymorphism, Polymorphic information contents, Dill, تجزیه خوشهای, تجزیه واریانس مولکولی, چندشکلی, شوید, محتوای اطلاعات چندشکل
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1162778/